Review of the 25th of march, in Dutch

Vandaag beloofde een wel hele speciale avond te worden. Ik heb er dan ook lang naar uitgekeken. Het idee was om, in het kader van de "Grote Prijs van Zuid Holland finale voor singer-songwriters" (een hele mond vol) een promotioneel optreden te doen met 3 finalisten. Er was nog wat onduidelijkheid of Aletta wel of niet kon, en daarom hadden we kort voor het optreden besloten om op safe te spelen en een andere finalist in te plannen voor het optreden. Invisible Movements. Nou is les 1 in het programmeren, dat je nooit aan een bestaande programmering moet gaan prutsen, want dat gaat mis. Zo ook vanavond. Daar konden de beste mensen van Invisible Movements ook niets aan doen, maar de helft van het duo stond aan de kant van de a13 met een migraine aanval. Erg vervelend, maar gelukkig hadden we Merel Moistra uitgenodigd om de avond aan elkaar te presenteren. Goed als Merel is, is ze nooit te beroerd om ook een paar liedjes te spelen, en zo doende.

Door de plotselinge uitval van Invisible Movements, en het late binnenkomen van Vera, was het logisch dat Kat de eerste act van de avond was. Dat was dus even onverwacht. Net binnengekomen en begonnen met het sociale deel van de avond, moest onze Nieuw Zeelandse diva hals over kop een piano uit de kast trekken, deze aansluiten, een gitaar en bijbehorende amp aansluiten, stemmen, nieuwe kabel pakken, nog een keer proberen te stemmen, beide kabels aan de kant gooien, op het gehoor stemmen. Enfin, een goed begin is het halve werk, nietwaar?
Aan Merel om de introductie van de avond te doen. De pech met het opbouwen werd door haar leuk opgevuld met een paar interacties met het publiek, om vervolgens zelf een intronummer te spelen voordat Kat aan de slag ging.
Eindelijk gesetteld achter de piano kwamen haar eerste noten de zaal in. op een of andere manier hebben we altijd ruzie met microfoonstandaards wanneer er op de piano gespeeld wordt, met het gevolg dat we Kat steeds verder achter de piano zagen zakken teneinde in de microfoon te blijven zingen. Toch wel heel knap dat je ondanks zoiets stoms serieus kan blijven spelen, mij zou het niet lukken. Na de eerste 2 nummers kwam haar percussionist, Jeroen, ook drummer in Kat haar band, Katbite, ook het podium op om mee te spelen op de Cajón, een percussieinstrument (zie ook de foto's op onze site!) Aan variatie geen gebrek tijdens het optreden van Kat, want behalve de piano pakte ze later in haar set ook nog even de gitaar om te laten weten dat haar wilde punkharen nog niet uitgevallen zijn. Een vlammend einde van de set zorgde ervoor dat zelfs van achter in de zaal de mensen gingen staan om een glimp op te vangen van het geheel.
Na Kat haar set moest er even het een en ander omgebouwd worden, de piano uit de weg, een andere microfoon, een contrabas op het podium, dus er was even tijd voor Merel om een setje te spelen. Merel laat altijd overduidelijk zien dat ze een echte entertainer is. Veelal vrolijke liedjes, een goede interactie met het publiek en een hoop lol, vooral met haar zelf. Dat lijkt mij een gezonde insteek voor een artiest. Een al te lange set was het jammergenoeg niet, want we waren vandaag ook wel een beetje laat begonnen.
Na een goede soundcheck, met 2 stemmen en 2 uitversterkte instrumenten is dat ook nodig, was het de beurt aan Vera, die overigens ook samen met een tweede muzikant aan kwam zetten. Peter is haar vaste begeleider op de contrabas, en ik moet zeggen dat dat een aanvulling is die, als je het een keer hebt gehoord, het eigenlijk niet meer weg kan denken. Een goede balans in het melodieuze werk zorgde voor een goede afbakening, dat er eigenlijk constant iemand melodieus aan het spelen was, maar nooit tegelijk, en dat eigenlijk ook geen moment in de set was waar ze beiden enkel accoorden speelden. (of hoe zeg je dat, ik ben ook maar een leek) Vera is een singer-songwriter die we al een tijdje kennen, ook zij speelt samen met Kat in de finale van de Grote Prijs van Zuid Holland, samen met nog een aantal singer-songwriters die we eigenlijk allemaal wel kennen. Dat maakt het straks wel minder erg voor de anderen als Kat er met de prijs vandoor gaat (want zo ben ik dan weer wel ;-). Nee, dat is gezwam, want de andere finalisten gaan het nog knap moeilijk krijgen wanneer ze tegenover deze Rotterdamse staan. Een dijk van een stem en virtuoos gitaarspel maken het plaatje tot een complete eenmansband (eigenlijk 2, maar 't smelt zo goed samen...) In ieder geval vond het publiek het leuk genoeg dat er door iedereen gegild werd om een toegift, hard genoeg gegild om van de eerste accoorden van haar toegift (leaving on a jetplane, een van haar weinige covers) alleen maar een piep in mijn oren te horen. Een goede keuze voor deze toegift, want na het eerste couplet zat de hele voorhoede van de zaal gezellig mee te zingen. Al met al een hele leuke set om naar te luisteren, met meer dan genoeg interactie met het publiek!
Om de avond nog even helemaal af te maken, sloot de presentatrice van de avond af met haar eigen afsluiter, we're all crazy, we're all mad, we could be friends, how about that... ook een echte meezinger, wat dus ook weer door het publiek uit volle borst gedaan werd. Het is een erg leuk gezicht dat tegenwoordig ook op het singer-songwritervlak een echte act neergezet wordt, en dat het gelukkig niet alleen maar liedjes spelen, klappen en weglopen meer is. Het was een lekker volle bak vanavond, een ook de mensen die niet speciaal voor de singer-songwriters gekomen waren, waren erg te spreken over de gezelligheid die we met z'n allen hadden vanavond. Dit gaan we binnenkort zeker nog een keer over doen, dan WEL met invisible movements van de partij!
Volgende week hebben we overigens MamaLoo, Mike Berry & Laaglicht op het programma staan. Ook alledrie zeer volwassen acts, die garant staan voor een flinke portie entertainment en gezelligheid in de zaal!