From the V.I.P seats - Porridge, Susan Zeegers and Werner van de Vrede

Den Haag Songwritersguild, maar dan vanaf het podium gezien. Kat staat deze avond zelf in de finale van de Grote Prijs van Zuid-Holland, dus ze heeft mij gevraagd Susan Zeegers en Werner van de Vrede op te vangen.

Eerste paasdag. Als we binnenkomen, is het nog stil, zou iedereen voor de paasvuren kiezen of gaan we vanavond een volle bak trekken?

Susan Zeegers bijt de spits af en al snel stromen er meer mensen binnen. Ze heeft een rustige, innemende soulstem. Haar gitaarspel is subtiel. De mooie liedjes weten al snel iedereen stil te krijgen. Gevoelig en verhalend. Op een enkeling na, allemaal eigen nummers, waar je U tegen kan zeggen.

Dan verschijnt Werner van de Vrede ten tonele. In tegenstelling tot Susan, zijn zijn nummers allemaal Nederlandstalig. Tussen de liedjes door praat hij gezellig met de mensen in het publiek of geeft hij een grappige inleiding voor het volgende onderwerp waarover hij zal zingen. Zijn gitaarspel lijkt een soort begeleiding voor zijn verhaal te zijn. Als een troubadour brengt hij zijn verhaal aan het volk, wat op hun beurt weer leuke reacties teruggeeft.

Als laatste zijn wij aan de beurt (Porridge). Het is zo laat op de avond lekker druk. De alcohol is in de man, het publiek opgewarmd, de barman enthousiast. Kortom; de juiste ingrediënten voor een optreden. Als klap op de vuurpijl blijkt Lokaal Vredebreuk te beschikken over een erg fijn geluid. Iets waar je als artiest alleen maar heel blij van kan worden en ik geloof dat we de luisteraars ook best blij hebben gemaakt.

Amie

Porridge