From the V.I.P Seats - Rosie Finnegan, Margot de Graaff and Alan Black

Deze week was als een verfrissing. Drie solo singer-songwriters, alle drie erg sterk met steengoede nummers. Ieder enkel gewapend met gitaar en stem alleen, het kon niet eenvoudiger, maar iedere artiest op zich was toch zó sterk!

De avond werd afgetrapt met een optreden van Rosie Finnegan. Dit was haar eerste optreden met het Den Haag Songwritersguild, maar volgens mij zowieso haar eerste solo optreden? Misschien zit ik er naast, maar het is duidelijk dat deze dame geen amateur is. Ze heeft ervaring in het spelen met bands. Met een natuurlijk gevoel voor ritme, dynamiek en spelen schitterde ze niet alleen tijdens haar nummers, maar ook in de korte monologen tussen de nummers door. Haar nummers zijn druk beladen met teksten, ze heeft dan ook een hoop te zeggen en ze meent het ook nog eens. Het is fantastich om weer een nieuwe singer-songwriter te "ontdekken", en ze neer te zetten voor een volle zaal in Lokaal Vredebreuk. Dit zal zeker niet de laatste keer zijn dat je van Rosie hoort. Ze had zelf een flinke ierse meute fans meegenomen, die fanatiek meeklapten en zongen tijdens haar nummers.

Tweede in de lijn van drie was Margot de Graaff, die zo vriendelijk was om in te vallen voor de zieke HannekeLaura, die nog herstellende was van een lange termijn ziek zijn. Margot leverde een sterke zelfvertrouwde set af aan het publiek. Margot heeft een gave dat ze altijd perfect zuiver zingt, ik denk niet dat ik ooit één valse noot uit haar strot heb horen komen. Ze sloot haar optreden af met een pakkend nieuw nummer, meer funky dan de rest van haar repertoire. Ik denk dat het een echte scorer is.

Last but not least, Alan Black. Ik heb zijn eerste optreden, wat een half jaartje geleden in Lokaal Vredebreuk was, gemist, en kende hem eigenlijk alleen van zijn sodokunummer wat hij destijds nog op youtube gezet had. Juist daarom was ik behoorlijk onder de indruk van het horen van een erg volwassen, serieuze singer-songwriter. Zijn gitaarspel is sterk, hij speelde een heel uur vol, zonder dat de aandacht van het publiek afzwakte. Ik was echt onder de indruk. Alan is op zoek naar bandleden om een band te starten op het moment, maar ik denk echt dat hij het in zijn eentje prima kan redden. Zijn repertoir is uitgebreid en gevarieerd. Dus Alan, wanneer ga je nou eens beginnen aan dat album? Het was trouwens ook erg lief van hem dat hij zijn moeder meegenomen had op moederdag. Mrs Black was "effe langsgekomen in Lokaal", rechtstreeks uit Australië, het geboorteland van Alan.

En wederom was het een supergezellige avond, het levende bewijs dat solo singersongwriters je net zo goed kunnen vermaken als voltallige bands. Volgende week, naast een optreden van de band Op, staan er twee bloedmooie vrouwelijke singer-songwritertalentes van het Baltimore Songwritersguild op het programma. Claudia Sansoucie en Karyn Oliver zullen hun kunsten aan jullie vertonen.

Groetjes van Kat (voor de verandering)