From the V.I.P. Seats - Christopher Bernhard, Alex Franken and The Bowmans

Written by Daniel from The Sound of Amnesia



Mijn vrouw en ik hebben gehele dijken moeten verzetten om bij deze avond aanwezig te kunnen zijn, maar het is “zoals te zien” uiteindelijk toch gelukt.

Het beloofde een speciale avond te worden. 2 Amerikaanse acts en één zéér Haagse act.
De avond begon met een ultiem pakkende set van de ”Zwitserse” Amerikaan CHRISTOPHER BERNARD die met zijn goed uitgedachte songs je mee op reis nam naar donkere plekken en je meenam naar New Yo rk. Deze man heeft veel moois te vertellen en met z’n gitaar en zang (+ harmonica) kreeg hij Lokaal Vredebreuk muisstil. Het was zo stil dat je je eigen ademhaling als storend kon ervaren. Ik vond het jammer dat de 45 minuten zo voorbij gingen, want waar Christopher ons heen bracht wilde ik al te graag nog wel wat langer blijven.

ALEX FRANKEN was de tweede act. We hadden veel over hem gehoord, maar nog nooit iets van hem gehoord…. Wat uiteindelijk een echte schande is! Deze man liet ieder gezicht zijn hele set lang glimlachen. Ook al kwamen er ook wat zware en diepe teksten voorbij, de glimlach bleef staan. De show die hij neerzette is er één van formaat. Goede teksten, mooie teksten, leuke teksten en dan zeker zijn gitaarwerk niet te vergeten (tevens speelde Alex voor het eerst op z’n n ieuwe aanwinst, een schitterende Ibanez). Alles klopte en stond als een huis. Wanneer een artiest poëtisch & Nederlandstalig zingt word je eigenlijk direct op het plateau gezet naast namen als Paul van Vliet, Herman van Veen… In dit geval is er hier geen sprake van. Alex combineert zang, tekst en gitaar perfect zodat het iets zeer speciaals word waar zelfs de heren van Vliet en van Veen, maar ook de bands BlØf bijvoorbeeld nog van kunnen leren…

De laatste act was voor de Amerikaanse zusters CLAIR & SARAH van de formatie THE BOWMANS. Wat deze twee dames neerzetten was werkelijk zo helder/zuiver als kristal en zo mooi als koraal. Sarah op gitaar en zang, Claire op zang en op hoe ze het zelf noemen “toys that make noise” (zoals bijv. een xylofoon kastje). Bij het sluiten van de ogen om je zo mee te laten varen door de onderwater achtige sferen bleef toch elke keer weer mij dezelfde gedachte bij. Wanneer je ogen sluit, de stemmen van de dames vervormde naar ma nnelijke stemmen zat je op dat moment als VIP bij een Simon & Garfunkel concert…! Er zitten zulke fantastische zang harmonieën in waardoor je gaat denken: “die hebben goeie lessen gehad”. Ze zullen dan ook wel les gehad hebben, maar ik heb me laten vertellen dat deze dames al met elkaar zongen op hun derde!!!
Al om al was het een zeer geslaagde avond in Lokaal Vredebreuk, de sfeer zat er goed in zowel bij de artiesten als bij het publiek. Laten we hopen dat het de volgende week net zo gezellig is.
Daniël (The Sound Of Amnesia)
PS. Volgende week hebben we de uit de VS geëmigreerde Stephan Poppel Band, met daarnaast 3 Gorinchemse dames; Donna, Joeke Knijft en Electric Honey (toevoeging door Jaap)