From the V.I.P Seats - een sort van Konings Nacht

Vanavond hadden we een programma wat toch wel weer eens lekker "anders dan anders" was. Doordat we een combinatie hadden gemaakt van Helmlet, die een deel van zijn set solo speelde, maar ook een deel van zijn set speelden zijn 2-koppige aanhang een heel gevariëerd spel samen. Ook daarna was er wat speciaals. Op een songwriter avond zie je normaal gesproken een solo-artiest, met hooguit een keer 1 of 2 gastmuzikanten. Jester of the King was in voltallige formatie aanwezig, maar dan wel helemaal acoustisch. Iets wat ze zo af en toe wel eens doen, om het publiek wat meer te laten zien dan wat ze van Jester gewend zijn. Om toch niet te vergeten dat we een singer-songwriteravond hebben, hebben we als derde iemand neergezet die 101% singer-songwriter is. Arthur Adam is een heel ervaren artiest, heeft al in vele verschillende acts meegespeeld op verschillende instrumenten, maar vond zichzelf toch beter tot zijn recht komen, wanneer hij enkel uitgerust was met een gitaar, zijn eigen stem en een flink repertoire aan zelfgeschreven nummers.
We zullen bij het begin beginnen. Omdat ik en Kat wat problemen hadden voordat we alle administratieve verplichtingen voor deze avond in orde hadden, iets wat thuis, een uur voordat we normaal gesproken vertrekken naar Lokaal Vredebreuk al gebeurt. We kwamen om ongeveer kwart over negen binnen, en de artiesten waren al vrolijk bezig met alles op te zetten voor hun optredens. De speelvolgorde bleek alleen aangepast te worden, en alhoewel de geluidsinstallatie goed klinkt, hij heeft geen geheugen voor drie acts. Dat werd dus noteren tijdens de soundchecks, jammer, want dat hadden we beter tussen de sets in kunnen doen, daarom waren we jammergenoeg nog wat uitgelopen, maar toch scheen niemand echt een probleem daarmee te hebben behalve ik, Jaap, de controlfreak. Nee, dat zeg ik verkeerd, ik ga freaken als ik de controle verlies, dat is wat anders.

Anyway, Na de soundchecks was het tijd voor Helmlet om het spits af te bijten. Helmlet begon gelijk al te spelen met zijn 2 begeleiders, die gitaar en bas speelden. Een heel afwisselend spel, en de twee gitaren vulden elkaar goed aan. Voor de variatie werden de instrumenten later ook nog even met elkaar geruild, zodat een nog apartere speelwijze ontstond. Erg interessant om naar te luisteren. Hij zelf was toch een beetje zenuwachtig, iets wat in mijn ogen helemaal niet nodig is geweest, want zoals hij is als dat hij vanavond is, dan zit het zeker wel goed met het kunnen en kennen van de muziek. Een artiest met nog niet heel veel ervaring als singer-songwriter, maar toch is daar erg weinig van te merken!

Na Helmlet kwam het viertal van Jester of the King op het podium. Een volledig acoustische band die zelf compleet genoot van wat ze zelf deden, maar ook vooral het publiek het nodige genot gunde. Ze speelde zelf gitaar en zong bloedzuiver haar eigen teksten, op een manier dat het je direct trok en vasthield. Door de duidelijke uitspraak van haar was de tekst goed te begrijpen, wat best nodig was, omdat er behoorlijk wat diepgang in diezelfde tekst zat. De rest van de band was duidelijk vaker op pad met deze J. Esther, de ene reden van de naam Jester of the king, de andere is de betekenis van hofnar, waarbij gelijk mensen begonnen te geinen over onthoofdingen vanwege tegenvallend humorgehalte, inderdaad echt humor kwam wel later in de set, in het begin waren er vooral serieuzere teksten. Ze wist het zwaardere en lichtere overigens goed af te wisselen. Echt een act met bergen en bergen ervaring onderling.

Laatste act van de avond was Arthur Adam, ook bekend als Arthur ten Cate. Arthur, zoals gezegd, was de enige artiest die solo speelde. Ondanks het geweld van de vele instrumenten bij de acts voorafgaand aan die van Arthur, wist ook hij een hoge hoeveelheid virtuositeit in zijn zang en spel te stoppen, waardoor het zonder twijfel een volwaardige act is. Ik heb Arthur eerder horen spelen, en was zo erg onder de indruk van zijn zang dat ik, als niet-zanger en a-musicalist (instrumentaal-vandaal) zelfs jaloers was op die stem. Een bereik wat maar weinig pro's kunnen evenaren, beter heb ik eerlijk gezegd ook nog niet gehoord bij een optreden waar je niet 20 euro of meer voor een kaartje moet lappen. Arthur was het lange wachten meer dan waard. Door de verschillende oorzaken van het uitlopen van de activiteiten, kwam Arthur pas om 10 voor 12 aan de beurt, maar toch bleef vrijwel iedereen tot het eind van zijn set zitten. Niet zozeer uit respect, maar gewoon omdat het zo retegoed is dat je wel wil blijven. Ik denk dat Kat een heel net trio aan acts heeft geprogrammeerd vanavond.

Omdat ik ten tijde van dit schrijven in een internetcafe zit, kan ik je even geen info geven over de acts van volgende week. melle, phinx en The Curing Shidt
In ieder geval ben ik ook van de partij volgende week. Zeker weten!
Tot dan dus!

Jaap