From the V.I.P Seats - SpaceBoy, Porridge, Marten de Paepe, Merel Hutten en Dann du Jour

vandaag was het weer een erg drukke dag voor het songwritersguild. Eens in de twee weken nodigen wij een artiest die die avond in Lokaal Vredebreuk gaat optreden, uit voor een interview en een liveshow in Kakafonie, een radioprogramma op Midvliet FM. De dag begon dus met Merel bij Midvliet. 's Middags hadden we in het kader van de Haagse Pop Week ook nog een optreden in Hotel het Centrum, met Spaceboy



en Porridge, om vervolgens 's avonds met volle zin in Lokaal Vredebreuk aan de slag te gaan. Erg veel werk, maar wel heel leuk, en wie zei er nou dat er nooit wat te doen is in Den Haag? In Lokaal Vredebreuk stonden vanavond Marten de Paepe, Merel Hutten en Dann du Jour op het programma. De volgorde van spelen was zo bepaald, aan de hand van de reisafstand van de verschillende acts.

Marten de Paepe is zelf ook actief als organisator in Nijmegen, waar hij zelf optreedt, maar daarnaast ook vaak andere acts de kans geeft om op te treden. Het accent mag dan bij het introduceren tussen de nummers door duidelijk aanwezig zijn, gekgenoeg hoor je wanneer hij zijn nummers zingt alleen maar een zuivere stem, die ook nog eens lekker in het gehoor ligt. Fijne liedjes om naar te luisteren geven me niet het gevoel dat ik verplicht wordt om alle aandacht op hem te vestigen, juist daardoor bleef ik interese houden. Hij speelde verder een set met veel materiaal, een aantal nummers kende ik al van hem, maar het blijkt dat hij ook niet stil is blijven zitten met schrijven, want er zaten er ook een aantal tussen die ik (en Kat) nog niet eerder hadden gehoord. Ik vind dat een goed teken!

Nadat Marten zijn set had afgerond, was er even een beetje omboutijd nodig om de piano, die Merel helemaal uit Amsterdam in de trein heeft meegesjouwd, te installeren op het podium. Het lastige met stagepianos is dat er eigenlijk geen ruimte is voor een microfoon. Als er al ruimte is, dan staat hij in een dergelijke positie dat hij, of halverwege een nummer naar beneden zakt, of zelfs helemaal omdonderd, met alle gevolgen van dien. Gelukkig konden we met een beetje passen en meten (vooral met ducttape) een stevige constructie in elkaar flansen. Maar goed, Merel begon haar set rustig aan met een gezellig babbeltje met het publiek, hier en daar een beetje muziek tussendoor, die overigens goed uitgelegd werd. Alhoewel het soms best wel metaforische teksten zijn, zien velen er toch wel punten van herkenning in. Nummers die echt ergens over gaan, sterke teksten en een gezonde dosis sarcasme is de basis die door het brede zangbereik en melodieuze pianospel van Merel bij iedereen goed vielen. Ik pikte hier en daar toch wel op dat het publiek onderling instemde dat ze allen toch wel onder de indruk van haar set waren.

Omdat we toch altijd een beetje bijtijds klaar proberen te zijn iedere zondag, werd het al snel proppen toen Dann du Jour om kwart over 11 nog moest opbouwen. Toch stond ook hij al snel op de juiste plek te spelen. Mooie liedjes, zuivere zang en een uitgebreid gitaarspel, met af en toe wat effecten. Toch had ik nog steeds het idee dat ik naar een singer-songwriter aan het luisteren was, niet naar een rockband. De kunst is natuurlijk om het met mate te gebruiken, zodat het niet gaat storen en uiteindelijk gaat irriteren. Dann wist dit goed af te stemmen. zijn nummers zitten lekker in elkaar, luisteren lekker en melodietjes die dan toch wel een tijdje bij je blijven hangen. Een goede set later waren we dan toch om precies 12 uur weer klaar, zodat iedereen toch nog op tijd thuis was. Maandag weer fris aan de slag natuurlijk.

Volgende week, op 16 september spelen Naked, Three en Daniël Sensit weer de sterren van de hemel in Lokaal Vredebreuk. Tot dan!