From the V.I.P Seats - Jesse Edmond, The Curing Shidt and Melle de Boer

Het is grappig hoe onvoorspelbaar een programmering van een podium kan zijn. Artiesten die om wat voor reden dan ook afbellen zorgen ieder keer weer voor een verassende draai aan het programma. Doordat phinx de afgelopen week heel erg druk is geweest met het maken van opnames, kon hij het niet aan om op zondagavond ook nog voor ons te komen spelen. Erg vervelend voor hem, nog veel vervelender voor ons. Wij moesten namelijk hals over kop, om zondagmiddag vier uur nota bene, een artiest optrommelen om de avond te vullen. Gelukkig kennen we genoeg mensen uit musicerend Den Haag om met een meer dan waardig alternatief op de proppen te komen. De programmering is weer compleet! Nu in de vorm: Jesse Edmond, Curing Shidt en Melle. Voor het gemak ook in die volgorde van spelen.

Jesse kon wel invallen, alleen als hij als eerste kon spelen. Een goede keus, gezien zijn experimentele spel, is een beetje aandacht meer dan een vereiste voor het volgen van zijn muziek. Veel geavanceerde composities op gitaar die Jesse met een eigenzinnige zangwijze samen weet te brengen. Apart, heel apart, maar vooral gaaf. Alhoewel hij nog steeds minstens zo experimenteel bezig is als een paar jaar terug, is hij er meer en meer bedreven in om zijn spel toegankelijk te maken voor een breder publiek. Iedereen die in Lokaal Vredebreuk aanwezig was, nam toch de moeite om in ieder geval een groot deel van zijn set met volle aandacht te blijven luisteren. Niet slecht als invaller, met hooguit een uur of 2 voorbereiding.

Na Jesse was het tijd voor The Curing Shidt, welke bandnaam geen vertaling behoeft. De band was niet compleet, Ingrid was er niet bij, wat toch netjes opgevangen werd door Lukas, vriend van de band als ook zanger in Scissor Salad, een andere Delftse band die we ook al een keer hebben mogen ontvangen. Doordat Lucas (of Lukas, ik weet het niet en ga ze gewoon lekker door elkaar gebruiken, doe ik het in ieder geval 1 keer goed!) inviel, klopte de biografie van "de drie delftse meiden" niet meer. Blijkbaar heeft Lukas al een aantal keer eerder meegedaan met de meiden, want zonder problemen vulde hij de gaten in het repertoire, en gooide er daarnaast zelfs regelmatig een leuke, met humor bedruipte opmerking tegenaan. Hier en daar ging wel het één en ander mis, met name op het gebied van uitversterking. Wat jammer is, omdat de act staat als een huis. Zeer getalenteerde muzikanten, met een hoop klassieke muziekkennis, die dat zeker goed samen weten te brengen. Als de samenstelling iets beter op elkaar afgestemd wordt en ze duidelijk van tevoren aangeven wat ze aan microfoons, standaards, versterking etc. nodig hebben, dan had ik het zoveel mooier kunnen laten klinken. Toch was iedereen behoorlijk onder de indruk, ook omdat de oplossing voor uitversterkingsproblemen in Lokaal Vredebreuk voor de hand liggen: Kop dicht en lekker dicht bij het podium komen.

Melle had vandaag weer pech. Omdat deze ouwe rot (nee geen rotte ouwe (smut)vis!) in het vak het iedere keer weer voor elkaar weet te krijgen om zo'n denderende indruk achter te laten, zou het zonde zijn om deze glorie al halverwege de avond te laten vervliegen. Zo blijft voor de laatblijvers een mooi extraatje over, terwijl ze door de afwisseling, want het is nogal wat anders dan de andere twee acts, 3 superacts bij blijven. Terug naar Melle. Melle had voor de gezelligheid, om uit te proberen, of om een of ander vaag verhaal duidelijk te maken, een schootorgel meegenomen. Het kleine luchtorgel had hij op marktplaats aangeschaft, en hij was benieuwd of hij er live wat mee kon. Het enige nummer dat hij er op speelde, bracht hij met zoveel plezier, maar vooral ook humor, dat het een show op zich werd. Klagen over niet werkende toetsen midden in een couplet maken de show op zo'n moment. De onuitputtelijke bron met humor die hij aan het doorstomen was, vormde een heerlijke mix met de, soms toch wel zwaar beladen, nummers uit zijn repertoire. Melle is een artiest die doet wat hij voelt, en dat kan soms best recht voor zijn raap zijn. De eerlijkheid spat er van af, terwijl hij vol emotie zingt over de dingen die hem bezig houden. Ook deze keer had Melle al wat biertjes verwerkt, maar gek genoeg stoort dat niet, de enkele schoonheidsfout maken het geheel af en zorgen voor een show waar je Melle in herkent zoals hij is. Nou ja, zo ongeveer dan. Als je hem nu nog niet live gezien hebt, terwijl je dit leest, moet je je echt gaan schamen. Of onze agenda in de gaten houden, want hij zal snel weer komen. In het kader van uitvallende artiestendiscussies die heftig op gang kwamen na zijn optreden, liet Melle mij weten ook altijd voor ons klaar te (willen) staan. Een artiest naar mijn hart!

Volgende week bestaat de samenwerking tussen het Den Haag Songwritersguild en Lokaal Vredebreuk precies 1 jaar! Dat gaan we vieren met een heleboel speciale dingen, we zullen trakteren, en hopen op ons beurt dan weer cadeautjes van jullie te ontvangen! Zie http://www.denhaagsongwritersguild.blogspot.com voor meer details later deze week!