Blogje - Oh wat een weekend

Aangezien de bijdrages op dit blog de laatste tijd een beetje magertjes zijn en ik toch een heleboel te vertellen heb, zal ik kijken of ik het kort kan samenvatten alhier.

Afgelopen weekend was het weer tijd voor één van de hoogste hoogtepunten van het Den Haag Songwritersguild seizoen. Kaderock stond voor de deur. Een dagvullend programma was dit maal aan ons besteed. En Hoe! Een programma waar we 6 acts neer mochten zetten, die elk een goed half uur de tijd hadden op ons eigen podium. Grote dank aan alle artiesten, maar ook aan Merel Moistra voor het presenteren van het geheel, en vooral niet te vergeten: Hubert, AKA DJ VleeschNochVisch voor het draaien van een uitgebreid spectrum aan muziekvulling tussen de sets door, van songwritermuziek tot keiharde breakcore. Alles paste erbij. Deborah, Kat en ik hebben een zwik foto's gemaakt en Kat heeft even de tijd genomen om ze online te zetten: http://www.flickr.com/photos/mazolia/ is de plek waar je moet zijn. Een uitgebreid verslag volgt nog later deze week. Ik zal even de meningen van de verschillende aanwezigen erbij betrekken teneinde een zo objectief mogelijk verslag in elkaar te plempen.

Natuurlijk was er ook nog Lokaal Vredebreuk, Waar we een heerlijke avond hebben beleefd met de drie artiesten die op het programma stonden. Mathijs Leeuwis is een Brabander die het snapt. Een aparte rauwe toonzetting in zijn stem zorgt er voor dat je gedurende zijn hele set naar de man luistert die voor vanavond minstens honderd kilometer gekacheld heeft naar ons Haagse Keldertje. Lake Montgomery was de tweede act. Een afro-amerikaanse dame die haar gitaar op alle mogelijke wijzen weet te bespelen. Een mooie combi van zang, gitaarspel en percussie op de body van haar gitaar maakten een geheel wat heerlijk aansloot op hetgene dat Mathijs neer heeft gezet. Afsluiter van de avond, die in mijn ogen nu al geslaagd was, was Mak Wolven, een Amerikaan uit Texas die sinds enige tijd in Den Haag actief is op het gebied van singer-songwritermuziek, maar ook andere kunsten als filmen beoefent. Hij vertelde mij al een tijdje niet gespeeld te hebben, maar ik ben er heilig van overtuigd dat dit eerder een positieve uitwerking dan een negatieve had. Mak speelde, en het publiek genoot mee van de typisch amerikaanse songwriterstijl die hij handhaaft. Wederom een prachtig stemgeluid met fantastische instrumentbeheersing. Een avondje om te onthouden!

Tot snel,
Jaap