From the V.I.P Seats - 1 year in Lokaal Vredebreuk
Eigenlijk is het net als iedere andere dag, een verjaardag. Het enige verschil is dat er op dezelde datum een x aantal jaren geleden een geboorte heeft plaatsgevonden van het leidend voorwerp in kwestie. Zo waren wij ook jarig. Vanavond vierden we het heugelijke feit dat we al 52 weken lang iedere week weer een fantastische avond weten neer te zetten in Lokaal Vredebreuk. Iedere week weer 3 singer-songwriters, in een mix van getalenteerde nieuwelingen en ervaren idolen. Deze zondag vonden we dus genoeg reden om iets extra's te doen voor het publiek, maar ook voor de artiesten die we in de planning hadden staan. Ze moesten namelijk al wat inleveren, omdat we toch wel een keer een uitzondering mochten maken op de gebruikelijke 3 acts. Daarom hadden we er 4 op het programma gezet, en als verassing (hij wist het zelf ook nog niet tot vanmiddag, toen hij bij midvliet in een interview zat), hadden we daar ook Arneo, helemaal uit Hengelo, bij uitgenodigd.
Na een stressvolle middag voorbereiden, een radioshow van Kakafonie op Midvliet FM, waar we iedere twee weken aanwezig zijn, een "past-net-an-in-een-winkelwagentje-berg" aan chips en nootjes om lekker op te knabbelen tijdens de optredens moest nog even a-la-minute in de supermarkt bijeengeraapt worden, en natuurlijk ook nog eens de eigen instrumenten van Kat bij elkaar zoeken, want ook zij staat op het programma.
Aangekomen in Lokaal Vredebreuk was Dries vol verbazing over de tassen met decoraties en traktaties die we hadden meegenomen. Vrijwel gelijk hebben we alle aanwezige artiesten aan het werk gezet door ze slingers op te laten hangen, Ondertussen moest ook het podium nog opgebouwd worden, maar door de technische kennis van de artiesten hadden we daar gelukkig bijna geen omkijken naar. Zo was het om half tien mooi op tijd om te beginnen met de eerste act van het feestprogramma; Harry Zevenbergen, in acoustische versie als D.O.M., wat sterke poëzie met achtergrondmuziek en zang is, maar tegelijkertijd muziek met achtergrondpoëzie. Het zat heel goed in elkaar, Harry wist zijn timing zo te brengen dat het heel natuurlijk en bijna als zang in plaats van spraak klonk. De nummers zitten goed in elkaar, waar ze op een verassende manier climax opbouwen zoals ook in de gedichten voorkomt. Hij was erg ziekjes, iets wat je wel merkte aan zijn stem, maar wat verder niet reflecteerde in de rest van de nummers, de extra nodige adempauzetjes werden door Timo goed opgepikt..
Nadat Harry klaar was, moesten we ook als een speer verder met de volgende act van de avond. White Sands is het acoustische project van Pascal, die verder ook speelt in Templo Diez. Vandaag dus in een pure, acoustische vorm. Een vorm die lekker in elkaar zat, met een paar alternatieve schootgitaren etc, waar ik de echte naam van vergeten te vragen ben. Belangrijker is dat het prachtig in elkaar zat. Veel emotie en een compositie die je meenemen in die emotie. Van de eerste noot tot de laatste zaten veel mensen op het puntje van hun stoel / barkruk te luisteren naar zijn teksten. Volgens mij heb je het dan best voor elkaar als singer-songwriter. Qua zang kon ik er helaas niet al te veel van horen, ook omdat ik zelf, zeker in het begin van de avond van hot naar her aan het vliegen was om mensen te woord te staan, om hapjes bij te vullen en vooral felicitaties in ontvangst te nemen. Toch staat met bij dat het een superemotioneel optreden was, waarmee Pascal een diepe indruk bij het aanwezige publiek, maar ook zeker bij de aanwezig songwriters heeft achtergelaten.
De derde act van de avond was ons verassingspakket uit Hengelo. Arno Smitshoek, beter bekend als Arneo is zaterdagmiddag door Kat gevraagd om het radiointerview en liveshow op Midvliet te doen, omdat Harry Zevenbergen had afgebeld. Doordat de DJ niet wist dat Arneo eigenlijk alleen de radio in viel, maakte hij de fout door een stuk of 10 keer te zeggen dat Arneo vanavond in Lokaal Vredebreuk zou optreden. Dit vonden wij zo knullig, dat we maar besloten hebben om hem erbij te roepen. Na een middag oefenen bij Kat thuis, had hij zijn nummers er goed in zitten. Een mooie zuivere stem en een goed gitaarspel maakten het geheel tot iets heel moois. Erg jammer dat het element in zijn gitaar niet goed meer is en veel te veel hoog uitzendt. Dit ging ten koste van zijn spel, en leidde hem ook hier en daar een beetje af. Toch maakte Arneo er een hele professionele set van, en liet hij allerminst merken dat hij een aantal van deze nummers het afgelopen jaar niet heeft gespeeld, op deze middag bij Kat thuis na.
Na Arneo was de beurt aan Mings Pretty Heroes. De band rondom Ming is een prachtige singer-songwritercombinatie. Een geluid dat een beetje zweverig aanvoelt tilt je in combinatie met de prachtige stem van Ming ook gelijk in hogere sferen. Hier en daar een gezonde pot humor er tussendoor, wat ook een erg lekkere aanvulling is op de rest. Ming zet, ondanks haar hoofdpijn (het begint een gewoonte te worden tijdens optredens in Lokaal, misschien de airco?) een superset neer, waarmee ze iedereens aandacht weet vast te houden tot de laatste noot. Een typisch voorbeeld dat vrouwelijke schoonheid en goede muziek toch heel goed samen kunnen gaan, in tegenstelling wat de top 40 ons tegenwoordig wil bewijzen.
Hekkensluiter van de avond was de presentatrice, organisatrice etc van de hele avond: Kat. Kat samen met Jeroen, is natuurlijk Katbite. Katbite op haar beurt, staat weer garant voor een andere kant van het singer-songwritergebeuren. Dezelfde emotioneel getinte teksten die je diep van binnen raken, maar met een lekkere drumline eronder en hier en daar een lekkere verstoring op de gitaar. Af en toe moet je het fragiele eens afwisselen met wat lekker knallends. Met Kat kan het alle kanten op. Alhoewel ze zich best ziekjes voelde de afgelopen dagen stond haar set als een huis. Een set die aan alle kanten vlamde, zeker een van de beste die ik de afgelopen tijd heb gezien. Als je op zondagavond een complete hoek van de tent aan het dansen kan krijgen, en de rest lekker meedeinend op hun barkruk, dan ben je goed bezig. Zeker als het al na twaalven is. Het lijkt zelfverheerlijking, maar Kat was toch echt een held vanavond. Zuiver als een nachtegaal, maar dan wel een nachtegaal met ellenlange dreads!
Wat er volgende week is? geen flauw idee, kom maar gewoon langs, het zal vast wel cool worden!
Na een stressvolle middag voorbereiden, een radioshow van Kakafonie op Midvliet FM, waar we iedere twee weken aanwezig zijn, een "past-net-an-in-een-winkelwagentje-berg" aan chips en nootjes om lekker op te knabbelen tijdens de optredens moest nog even a-la-minute in de supermarkt bijeengeraapt worden, en natuurlijk ook nog eens de eigen instrumenten van Kat bij elkaar zoeken, want ook zij staat op het programma.
Aangekomen in Lokaal Vredebreuk was Dries vol verbazing over de tassen met decoraties en traktaties die we hadden meegenomen. Vrijwel gelijk hebben we alle aanwezige artiesten aan het werk gezet door ze slingers op te laten hangen, Ondertussen moest ook het podium nog opgebouwd worden, maar door de technische kennis van de artiesten hadden we daar gelukkig bijna geen omkijken naar. Zo was het om half tien mooi op tijd om te beginnen met de eerste act van het feestprogramma; Harry Zevenbergen, in acoustische versie als D.O.M., wat sterke poëzie met achtergrondmuziek en zang is, maar tegelijkertijd muziek met achtergrondpoëzie. Het zat heel goed in elkaar, Harry wist zijn timing zo te brengen dat het heel natuurlijk en bijna als zang in plaats van spraak klonk. De nummers zitten goed in elkaar, waar ze op een verassende manier climax opbouwen zoals ook in de gedichten voorkomt. Hij was erg ziekjes, iets wat je wel merkte aan zijn stem, maar wat verder niet reflecteerde in de rest van de nummers, de extra nodige adempauzetjes werden door Timo goed opgepikt..
Nadat Harry klaar was, moesten we ook als een speer verder met de volgende act van de avond. White Sands is het acoustische project van Pascal, die verder ook speelt in Templo Diez. Vandaag dus in een pure, acoustische vorm. Een vorm die lekker in elkaar zat, met een paar alternatieve schootgitaren etc, waar ik de echte naam van vergeten te vragen ben. Belangrijker is dat het prachtig in elkaar zat. Veel emotie en een compositie die je meenemen in die emotie. Van de eerste noot tot de laatste zaten veel mensen op het puntje van hun stoel / barkruk te luisteren naar zijn teksten. Volgens mij heb je het dan best voor elkaar als singer-songwriter. Qua zang kon ik er helaas niet al te veel van horen, ook omdat ik zelf, zeker in het begin van de avond van hot naar her aan het vliegen was om mensen te woord te staan, om hapjes bij te vullen en vooral felicitaties in ontvangst te nemen. Toch staat met bij dat het een superemotioneel optreden was, waarmee Pascal een diepe indruk bij het aanwezige publiek, maar ook zeker bij de aanwezig songwriters heeft achtergelaten.
De derde act van de avond was ons verassingspakket uit Hengelo. Arno Smitshoek, beter bekend als Arneo is zaterdagmiddag door Kat gevraagd om het radiointerview en liveshow op Midvliet te doen, omdat Harry Zevenbergen had afgebeld. Doordat de DJ niet wist dat Arneo eigenlijk alleen de radio in viel, maakte hij de fout door een stuk of 10 keer te zeggen dat Arneo vanavond in Lokaal Vredebreuk zou optreden. Dit vonden wij zo knullig, dat we maar besloten hebben om hem erbij te roepen. Na een middag oefenen bij Kat thuis, had hij zijn nummers er goed in zitten. Een mooie zuivere stem en een goed gitaarspel maakten het geheel tot iets heel moois. Erg jammer dat het element in zijn gitaar niet goed meer is en veel te veel hoog uitzendt. Dit ging ten koste van zijn spel, en leidde hem ook hier en daar een beetje af. Toch maakte Arneo er een hele professionele set van, en liet hij allerminst merken dat hij een aantal van deze nummers het afgelopen jaar niet heeft gespeeld, op deze middag bij Kat thuis na.
Na Arneo was de beurt aan Mings Pretty Heroes. De band rondom Ming is een prachtige singer-songwritercombinatie. Een geluid dat een beetje zweverig aanvoelt tilt je in combinatie met de prachtige stem van Ming ook gelijk in hogere sferen. Hier en daar een gezonde pot humor er tussendoor, wat ook een erg lekkere aanvulling is op de rest. Ming zet, ondanks haar hoofdpijn (het begint een gewoonte te worden tijdens optredens in Lokaal, misschien de airco?) een superset neer, waarmee ze iedereens aandacht weet vast te houden tot de laatste noot. Een typisch voorbeeld dat vrouwelijke schoonheid en goede muziek toch heel goed samen kunnen gaan, in tegenstelling wat de top 40 ons tegenwoordig wil bewijzen.
Hekkensluiter van de avond was de presentatrice, organisatrice etc van de hele avond: Kat. Kat samen met Jeroen, is natuurlijk Katbite. Katbite op haar beurt, staat weer garant voor een andere kant van het singer-songwritergebeuren. Dezelfde emotioneel getinte teksten die je diep van binnen raken, maar met een lekkere drumline eronder en hier en daar een lekkere verstoring op de gitaar. Af en toe moet je het fragiele eens afwisselen met wat lekker knallends. Met Kat kan het alle kanten op. Alhoewel ze zich best ziekjes voelde de afgelopen dagen stond haar set als een huis. Een set die aan alle kanten vlamde, zeker een van de beste die ik de afgelopen tijd heb gezien. Als je op zondagavond een complete hoek van de tent aan het dansen kan krijgen, en de rest lekker meedeinend op hun barkruk, dan ben je goed bezig. Zeker als het al na twaalven is. Het lijkt zelfverheerlijking, maar Kat was toch echt een held vanavond. Zuiver als een nachtegaal, maar dan wel een nachtegaal met ellenlange dreads!
Wat er volgende week is? geen flauw idee, kom maar gewoon langs, het zal vast wel cool worden!
Labels: Arneo Katbite, D.O.M. Timo le Mar, ming's pretty heros, white sands
posted by dhsg at 5:42 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home