From the V.I.P Seats - 1 year in Lokaal Vredebreuk

Eigenlijk is het net als iedere andere dag, een verjaardag. Het enige verschil is dat er op dezelde datum een x aantal jaren geleden een geboorte heeft plaatsgevonden van het leidend voorwerp in kwestie. Zo waren wij ook jarig. Vanavond vierden we het heugelijke feit dat we al 52 weken lang iedere week weer een fantastische avond weten neer te zetten in Lokaal Vredebreuk. Iedere week weer 3 singer-songwriters, in een mix van getalenteerde nieuwelingen en ervaren idolen. Deze zondag vonden we dus genoeg reden om iets extra's te doen voor het publiek, maar ook voor de artiesten die we in de planning hadden staan. Ze moesten namelijk al wat inleveren, omdat we toch wel een keer een uitzondering mochten maken op de gebruikelijke 3 acts. Daarom hadden we er 4 op het programma gezet, en als verassing (hij wist het zelf ook nog niet tot vanmiddag, toen hij bij midvliet in een interview zat), hadden we daar ook Arneo, helemaal uit Hengelo, bij uitgenodigd.

Na een stressvolle middag voorbereiden, een radioshow van Kakafonie op Midvliet FM, waar we iedere twee weken aanwezig zijn, een "past-net-an-in-een-winkelwagentje-berg" aan chips en nootjes om lekker op te knabbelen tijdens de optredens moest nog even a-la-minute in de supermarkt bijeengeraapt worden, en natuurlijk ook nog eens de eigen instrumenten van Kat bij elkaar zoeken, want ook zij staat op het programma.

Aangekomen in Lokaal Vredebreuk was Dries vol verbazing over de tassen met decoraties en traktaties die we hadden meegenomen. Vrijwel gelijk hebben we alle aanwezige artiesten aan het werk gezet door ze slingers op te laten hangen, Ondertussen moest ook het podium nog opgebouwd worden, maar door de technische kennis van de artiesten hadden we daar gelukkig bijna geen omkijken naar. Zo was het om half tien mooi op tijd om te beginnen met de eerste act van het feestprogramma; Harry Zevenbergen, in acoustische versie als D.O.M., wat sterke poëzie met achtergrondmuziek en zang is, maar tegelijkertijd muziek met achtergrondpoëzie. Het zat heel goed in elkaar, Harry wist zijn timing zo te brengen dat het heel natuurlijk en bijna als zang in plaats van spraak klonk. De nummers zitten goed in elkaar, waar ze op een verassende manier climax opbouwen zoals ook in de gedichten voorkomt. Hij was erg ziekjes, iets wat je wel merkte aan zijn stem, maar wat verder niet reflecteerde in de rest van de nummers, de extra nodige adempauzetjes werden door Timo goed opgepikt..

Nadat Harry klaar was, moesten we ook als een speer verder met de volgende act van de avond. White Sands is het acoustische project van Pascal, die verder ook speelt in Templo Diez. Vandaag dus in een pure, acoustische vorm. Een vorm die lekker in elkaar zat, met een paar alternatieve schootgitaren etc, waar ik de echte naam van vergeten te vragen ben. Belangrijker is dat het prachtig in elkaar zat. Veel emotie en een compositie die je meenemen in die emotie. Van de eerste noot tot de laatste zaten veel mensen op het puntje van hun stoel / barkruk te luisteren naar zijn teksten. Volgens mij heb je het dan best voor elkaar als singer-songwriter. Qua zang kon ik er helaas niet al te veel van horen, ook omdat ik zelf, zeker in het begin van de avond van hot naar her aan het vliegen was om mensen te woord te staan, om hapjes bij te vullen en vooral felicitaties in ontvangst te nemen. Toch staat met bij dat het een superemotioneel optreden was, waarmee Pascal een diepe indruk bij het aanwezige publiek, maar ook zeker bij de aanwezig songwriters heeft achtergelaten.

De derde act van de avond was ons verassingspakket uit Hengelo. Arno Smitshoek, beter bekend als Arneo is zaterdagmiddag door Kat gevraagd om het radiointerview en liveshow op Midvliet te doen, omdat Harry Zevenbergen had afgebeld. Doordat de DJ niet wist dat Arneo eigenlijk alleen de radio in viel, maakte hij de fout door een stuk of 10 keer te zeggen dat Arneo vanavond in Lokaal Vredebreuk zou optreden. Dit vonden wij zo knullig, dat we maar besloten hebben om hem erbij te roepen. Na een middag oefenen bij Kat thuis, had hij zijn nummers er goed in zitten. Een mooie zuivere stem en een goed gitaarspel maakten het geheel tot iets heel moois. Erg jammer dat het element in zijn gitaar niet goed meer is en veel te veel hoog uitzendt. Dit ging ten koste van zijn spel, en leidde hem ook hier en daar een beetje af. Toch maakte Arneo er een hele professionele set van, en liet hij allerminst merken dat hij een aantal van deze nummers het afgelopen jaar niet heeft gespeeld, op deze middag bij Kat thuis na.

Na Arneo was de beurt aan Mings Pretty Heroes. De band rondom Ming is een prachtige singer-songwritercombinatie. Een geluid dat een beetje zweverig aanvoelt tilt je in combinatie met de prachtige stem van Ming ook gelijk in hogere sferen. Hier en daar een gezonde pot humor er tussendoor, wat ook een erg lekkere aanvulling is op de rest. Ming zet, ondanks haar hoofdpijn (het begint een gewoonte te worden tijdens optredens in Lokaal, misschien de airco?) een superset neer, waarmee ze iedereens aandacht weet vast te houden tot de laatste noot. Een typisch voorbeeld dat vrouwelijke schoonheid en goede muziek toch heel goed samen kunnen gaan, in tegenstelling wat de top 40 ons tegenwoordig wil bewijzen.

Hekkensluiter van de avond was de presentatrice, organisatrice etc van de hele avond: Kat. Kat samen met Jeroen, is natuurlijk Katbite. Katbite op haar beurt, staat weer garant voor een andere kant van het singer-songwritergebeuren. Dezelfde emotioneel getinte teksten die je diep van binnen raken, maar met een lekkere drumline eronder en hier en daar een lekkere verstoring op de gitaar. Af en toe moet je het fragiele eens afwisselen met wat lekker knallends. Met Kat kan het alle kanten op. Alhoewel ze zich best ziekjes voelde de afgelopen dagen stond haar set als een huis. Een set die aan alle kanten vlamde, zeker een van de beste die ik de afgelopen tijd heb gezien. Als je op zondagavond een complete hoek van de tent aan het dansen kan krijgen, en de rest lekker meedeinend op hun barkruk, dan ben je goed bezig. Zeker als het al na twaalven is. Het lijkt zelfverheerlijking, maar Kat was toch echt een held vanavond. Zuiver als een nachtegaal, maar dan wel een nachtegaal met ellenlange dreads!

Wat er volgende week is? geen flauw idee, kom maar gewoon langs, het zal vast wel cool worden!

1 year anniversary of DHSG in Lokaal Vredebreuk

Aankomende zondag vieren we het heugelijke feit dat we reeds 1 jaar aan de gang zijn met Lokaal Vredebreuk als hoofdlocatie voor onze activiteiten. Om dat te vieren, hebben we stilletjes een extra uitgebreide programmering samengesteld voor jullie, onze bezoekers. Het neusje van de zalm op het gebied van singer-songwritend Nederland. Om jullie alvast een beetje op te warmen en kennis te laten maken, voor zover jullie deze legendes nog niet door-en-door kennen. Zorg dat je er bij bent, want dit gaat een avond worden om nooit te vergeten! Vergeet vooral geen cadeautjes mee te nemen, dan zorgen wij voor een traktatie!

Ming's Pretty Heroes

Ai Ming Oei, geboren in Nederland op 31 maart 1985, is de zangeres en tekstschrijver van de band Ming's Pretty Heroes. Haar teksten komen samen door inspiratie uit haar eigen leven. Ze kneedt ze samen tot liedjes achter haar piano. In het inleidende jaar van haar studie aan de popacademie (conservatorium, Rotterdam), schrijft ze haar eerste nummer. Hierna volgden al haar studies gerelateerd aan haar nummers, songwriting, performance, ontwikkeling, ideale bandsamenstelling etcetera. In haar zoektocht naar de ideale band, heeft ze een groot aantal acoustische optredens gedaan samen met haar gitarist. Allemaal in intieme setting. Hierdoor was het een must om mensen aan het luisteren te krijgen tijdens haar optredens. In september 2006 was de hele band in haar ogen compleet, om vervolgens in april 2007 was haar eerste EP "Cut off from Gravity" helemaal af. de Pretty Heroes gaan voor kippevel en tranen. Succes met luisteren!





D.O.M. is de poeziepopgroep rond de Haagse stadsdichter
Harry Zevenbergen en bestaat verder uit Luther Zevenbergen (mandoline, gitaar, dulcimer, beats/samples) en Timo de la Mar (gitaar, trekzak, melodica). D.O.M. maakt gesproken popliedjes met meerstemmige achtergrondzang, de muziek is een mix van pop, folk en electro. D.O.M. trad eerder op bij grote literaire festivals, op popfestivals.





Katbite
Mijn reputatie gaat me voor, hoe omschrijf ik mijzelf op mijn eigen website? Klinkt dit niet heeeeel bekend in de ooren van veel mede-muzikanten? Jawel, het typische writers-block valt met een harde klap op mijn hoofd zodra ik een biografie begin te schrijven. Daarom zal ik het lekker kort houden. Ik ben geweldig, en je krijgt gruwelijk spijt als je ook maar één seconde van mijn wereldshow mist. Stampen met de kisten aan, schaafwonden op je knieën, maar op hetzelfde moment ook nog eens superschattig. Samen met mijn beruchte maatje op het trommelstel, die met al die zooi helemaal vanuit Piershil (ja dat ligt achterin de Hoekse Waard, daar helemaal) helemaal naar Den Haag komt om die oorstrelende knallen uit te delen. (Een korte, wellicht overbodige, waarschuwing voor alle poesjes die achter mijn drummer aan zitten: Je mag hem lenen, maar hij is en blijft van mij!) Dan rest alleen nog het antwoord op de vraag der vragen, geen vraag die zovaak is gesteld als deze: Waarom ben je in godsnaam in Nederland, en niet in Nieuw Zeeland? Ha, dat zou je wel willen weten hè?

White Sands
Door de mix van invloeden als Nick Drake of Steve Earle in intieme en introverte liedjes, maakt White Sands wat ze zijn. Een soloproject van een Franse singer-songwriter en Templo Diez frontman Pascal Hallibert. Op het podium wordt White Sands een veelzijdige outfit, variërend van solo tot een voltallige performance van een band, met leden van verschillende Nederlandse bands (Templo Diez, Conni Jez, The Ramen etc.) In 2005 speelde White Sands verschillende malen in Toronto (NXNE Festival), New York (Arlene’s Grocery) and Philadelphia (Manhattan Roon) tussen meerdere andere bands. In Oktober verschenen zij tevens op het Crossing Border Festival. Hun promo, genaamd “Alma”, die ze overigens in één dag opgenomen hebben, biedt een goede introductie naar een songwriterachtige benadering geïnspireerd door schrijvers als Bukowski en Coupland, maar ook door filmregisseurs als Jamusch en Van Zandt. De promo geeft een echt gevoel van een verhaal dat verteld wordt met een filmachtige trance eromheen. Alhoewel de nummers heel divers zijn, lijken alle nummers een minimalistisch pad te kiezen, wat de weg opent naar emotie en gevoeligheid in hun verhalen over vervlogen hoop, en benarde, hopeloze situaties.

From the V.I.P Seats - Lokaal once agan

First I want to apologise that the photos arent that great this time - I just dont have the same skills as Jaap does with a camera. sorry - kat

Last Sunday it was up to White Sands and Phinx to fill Lokaal Vredebreuk with their tunes. Because the standard of these musicians is so high we decided to leave it at two artists, to give them both more time to play.

White Sands bought a decent amount of fans along with them, so the place was decently filled at the start. Phinx, being from out of town, had bought somewhat fewer fans along with him, but as the first few chords rang out from the keyboard he got the attention of the White Sands fans, who turned their attention to the “foreigner”. This was Phinx’s second ever gig in Den Haag, and he deserves a bigger stage. He has a great talent in writing hooks, with cheeky text to go with it. Phinx is only one of the projects that Vincent Beijer does, besides the singersongwriter stuff he also produces sample cds, has a band (Eon) and writes music for commercials. When he’s working as Phinx, he’s really in the role of a “piano man”, with stories to tell. He put on a fantastic show, which has the public transfixed from beginning until end. This is not the last we will be seeing of him, mark my words.

After a short break it was White Sands’ honour to tread the boards. The contrast between the two acts was immediately obvious – Where Phinx is a creature made of hooks; White Sands is about mellow, organic layering of sound. They build up the songs in a specific way, so that after a few minutes there’s a really warm vibe coming from the stage. Pascal has a beautiful voice. It’s not out of place at all in the Americana genre, but he also has some songs where he’s a dead ringer for Leonard Cohen. Now and then the tuning of the band wasn’t 100 percent, but it wasn’t terribly distracting. In fact maybe I was the only one who noticed, as I didn’t hear anything about it from anyone else.

Ton Jenner was once again present, with his portable recorder, to capture some of the magic. These recordings will soon be available on the guild myspace page. There are already a few there from previous weeks. You can find the recordings at www.myspace.com/denhaagsongwritersguild

A big thanks to Ton for his help with all this. It’s awesome that people are enthusiastic about the guild, and do what they can to help.

There were a couple of guild members in the audience, but also present was Tino van Leeuwen, roving reporter for the local music website 3voor12 Den Haag. He will be putting an article on the site this week about the guild. Jaap was very late to the gig, as he had to work until 10pm on a telephone helpdesk, yes, on a Sunday, yes, it’s a wonderful job and he loves it. Jaap was able to provide Tino with a short interview, describing what we do, why we do it, how we do it, but most importantly who we do it for! While White Sands were packing up their equipment, Jaap and Tino chatted over a beer, before we headed off to our beds in joyous anticipation of Monday morning.

For those who missed it, you can check later this week on the myspace site, or if you’re that impatient of course you can check the websites of the artists themselves (see further down this page)
Next week there will also be a double gig, once again because the artists are so good – we have for you Lucky Fonz III and the Haagse band Slau

PS. Tino posted his view on the night on 3voor12 Den Haag, if you can read dutch, enjoy it here. if you can't, enjoy it even more!