Habiba, Steve Savage, and Trouble Pass Me By - January 20 in Lokaal Vredebreuk

Habiba’s muzikale leven begon bij de harp. Haar moeder bespeelde een door haar vader gemaakte harp. Het was dan ook niet meer dan logisch dat Habiba al op jonge leeftijd de harp leerde bespelen. Ze werd toegelaten tot de Jong Talentafdeling aan het Amsterdams Conservatorium en begon daarna aan de vierjarige vakopleiding Harp. Na het eerste jaar besloot ze de klassieke muziek te verlaten en stopte met de opleiding. Haar verlangen om muziek te maken bleef en deze keer had ze de vrijheid om daar haar eigen vorm  in te ontwikkelen. 
Wat begon als flarden tekst en melodieën die op de fiets ontstonden, groeide uit tot liedjes. Habiba vindt dat de klank van de harp een goede ondersteuning biedt aan haar liedjes.


Trouble, Pass Me By; While Mark and Ralph were busy in Grechko's Doll with experimental, chaotic emo noise, they have headed off in a new direction with Trouble, Pass Me By and now make lo-fi country/folk. Simple songs with clear structures and sparse arrangements. The noisy guitar sound is perhaps the only audible link back to Grechko's Doll. They combine the meloncholy of Songs:Ohia, the weirdness of Devendra Banhart, the guitar sound of the Doors and the Americana feel of 16 Horsepower.

Steve Savage is in 1979 in Oakpark, Chicago geboren en heeft nagenoeg zijn hele leven rondgereisd. Zijn liefde voor muziek heeft hij meegekregen van zijn grootouders die hem lieten kennismaken met alle denkbare genres. Steve heeft zich toegelegd op akoestische muziek, de meest pure vorm die hij het liefst speelt op gitaar of ukelille.
Momenteel is Steve bezig aan een 4 maanden durende Europese tour.

From the V.I.P Seats - Daniel Sensit, Naked en Three

Vandaag stond er weer een gevarieerd programma op ons te wachten. De combinatie van de singer-songwriters, al dan niet vergezeld met begeleidende artiesten zorgden voor een lekkere opbouw van de avond, wat goed uit kwam, omdat we toch een minstens evenveel gevarieerd publiek hadden. Omdat ik wat later binnenkwam nadat oom agent het ledlampje voorop mijn fiets zwak genoeg licht vond geven om er een boete van 35 euro voor uit te schrijven, stond Daniël Sensit al klaar om te spelen.

Daniël heeft de afgelopen tijd flink aan zijn repertoire gesleuteld, hij heeft het voor elkaar gekregen om een selectie hiervan samen te brengen op zijn nieuwe album, wat volgende week, vergezeld met een uitgebreide release-party in De Paap, uitgebracht zal worden. Voor ons had hij vanavond alvast een selectie van de nummers op rij gezet, zodat we een goede indruk kregen van de variatie in zijn liedjes. Zijn nummers zijn vooral een vertelling van zijn eigen leven, wat je ook direct merkt in de emotie die in de performance zit. Liedjes die overigens staan als een huis. Daniël, alhoewel hij relaxed zit op zijn barkruk, geeft toch een heel zelfverzekerde indruk tijdens zijn set. Duidelijkheid is toch een kenmerk dat erg naar voren kwam in zijn set. De liedjes zijn begrijpelijk en vooral ook herkenbaar, bovendien zingt en speelt hij zuiver als het maar zijn kan.

Na Daniël gingen we al snel verder met Arie Spaans, die vanavond onder de vlag van zijn band Naked speelde. Hij had voor de gelegenheid zijn bassist meegenomen, wat er voor zorgde dat zijn nummers een wat voller karakter kregen. Je merkt al gelijk dat je hier te maken hebt met een ervaren artiest, een bolwerk van kunsten en kennis. Vrijwel naadloos smelt hij zijn nummers aaneen tot een volwaardige set, waarbij hij eigenlijk niemand de tijd gunt om het in te laten werken. Drie kwartier lang brengt hij ons het beste wat al die jaren Naked heeft gevormd. en dat blijft vooral bij. Velen herkenden de meeste van zijn nummers, al zat er ook voor mij toch aardig wat materiaal tussen wat ik nog niet eerder had gehoord. Ook hij blijft dus verrassen. Meer hoef ik eigenlijk niet over hen te zeggen.

Alsof het een systematische opbouw is, gingen we van 1 singer-songwriter naar een duo, en van een duo naar een powertrio. Three (en niet tree, zoals op de agenda stond) is een Leids Powertrio wat gestuurd wordt door de singer-songwriter Renee Stevense. Renee speelt, wanneer ze solo optreedt, op haar contrabas. Toch laat ze die thuis staan als ze met de band optreedt. Om het geheel, en vooral haarzelf wat beweeglijker te maken hing er dit keer een basgitaar voor haar. Het effect was meteen duidelijk, want net als het publiek, stond Renee al na het eerste nummer vrolijk mee te bewegen op de nummers, die een gezellige afwisseling vormen op het, toch vaak zwaar liggende singer-songwritergenre. Toch blijven het liedjes met een verhaal, wordt het geheel niet te penetrant, en gaat het vooral om het verkondigen van de boodschap. Naast zang en bas omvat Three dus ook een gitarist, keyboardist, backing track op de laptop, die overigens goed georganiseerd is, in tegenstelling tot veel artiesten die ik vaak een half uur zie kloten op dat ding voordat ze een nummer meespelen, en tot slot 2 backing vocalisten. Eigenlijk kom ik dan op 6 à 7 man, toch weet Renee haar band met 3 man te vormen, en het toch als een volle band met inderdaad een man of 6,7 te laten klinken. Ik vind het knap...

Volgende week gaan we de zaal overigens platspelen met Jester of the King, Arthur Adam & Helmlet.

Spaceboy and Femke

From the V.I.P seats

Na een kort overleg hadden we besloten dat De jongens van DESPERADOS OF THE FREAKFIRE de spits zouden afbijten. Hun set-up was duidelijk, een bassist, een leadzanger met gitaar, en een backing vocalist met gitaar. Beide akoestisch wel te verstaan. De twee gitaren zorgden voor een leuk effect, alhoewel ze allebei een verschillende manier van spelen hanteren, maar wel vaak elkaars melodielijnen volgden zorgde het voor een unieke samensmelting. Met de hoge kwaliteit van de nummers was er voor het luisterend oor genoeg te beleven, terwijl de baslijnen voor een groove zorgden die de muziek zelfs dansbaar maakten.
We waren door verschillende kleine probleempjes wat uitgelopen, dus rond elven waren de 3 meiden van de CURING SHIDT pas aan de beurt. Na een korte soundcheck en een geïmproviseerde microfoonstandaard voor de ak oestische gitaar begonnen deze 3 jonge, talentvolle meiden met hun set. De set begon met kwalitatief hoog samenspel, wat ook snel de aandacht kreeg van het aanwezige publiek, binnen de kortste tijd stond iedereen voor het podium. De meiden speelden toch een volwassen set, zelfs toen het met het geluid mis ging. Ik had nog geprobeerd om de microfoon voor de gitaar iets harder te laten klinken, maar die ging gelijk zingen. Toen iemand anders dit later toch weer probeerde, liep het even helemaal fout. Toch heel professioneel dat de meiden gewoon door konden spelen. Na een daverend applaus verlieten ze drie kwartier later het podium en was de beurt aan de laatste act van de avond, RICHARD BEUKELAAR.

De achternaam van Richard zou niet misstaan als house-dj pseudoniem, maar toch denk ik dat hij met het genre wat hij nu speelt een hele goede keuze heeft gemaakt. Richard had iemand meegenomen die zorgde voor wat extra muzikale ond ersteuning om zijn nummers, die hij juist tijdens zijn solo optredens speelt, net even wat extra kracht bij te zetten. Een uniek samenspel, het gevoel "dat het zo zou moeten zijn", is dan het resultaat dat je krijgt. Overigens is Richard op zichzelf natuurlijk al een geweldig muzikant en is het ook niet verwonderlijk dat hij in The Late Night Evening Prostitutes, zijn band, samenspeelt met grote namen als Marcel Gootjes, Ron de Bruin en Wieke Garcia. Ik hoop dat we deze 3 acts stuk voor stuk binnenkort nog een keer mogen neerzetten op een evenement van het Den Haag Songwritersguild!
Groetjes en tot volgende week, Jaap.

Movie - John Spijker in Lokaal Vredebreuk

from a while back but nevertheless worth a watch...

John Spijker, Hartog and Bert Huisman in Lokaal

Some more quality music in Lokaal Vredebreuk this Sunday, with John Spijker, Hartog and from Den Haag, Bert Huisman. Be there at 9pm to witness another musical expedition into the exposed minds of some of Holland's singersongwriters.

If you arent there then you will miss out

Review of Lokaal Vredebreuk 2001-02-04

OK this night I was there, but Jaap has to do the review in dutch for the lokaal niewsbrief. so i dictated it to him in dutch, trust me, it beats my dutch spelling.

we havent got photos yet but they will be here soon

Vanavond was een beetje een expirimentele avond. Een avond met veel artiesten die van buiten de regio kwamen. Een avond met 3 Amsterdamse acts, wat in veel opzichten toch goed uitgepakt is. Steengoede muzikanten was het resultaat. Jammer dat er op zo'n avond niet al te veel aanhang meekomt met de artiesten, maar aan de andere kant was iedereen, stuk voor stuk, toch echt voor de muziek gekomen. Er waren aardig wat leden van het songwritersguild aanwezig, dus het was weer echt een avond om eens lekker te netwerken.

Fransix was de eerste act van de avond. Een energieke en positieve presentatie ging gepaard met een prachtig zuivere stem. Fransix zong vooral in het Engels, maar ook een paar nummers in het Nigeriaans, zijn moedertaal, ontbraken niet in het repertoire. Door zijn beweeglijkheid bleef de microfoonstandaard maar vallen, wat er toe leidde dat Fransix uiteindelijk de microfoon maar in de hand nam, wat uiteraard voor tot meer beweging leidde. Fransix had zijn gitarist uit Eindhoven meegenomen, en het is ze dermate goed bevallen dat ze het gelijk na afloop van het optreden over een wederkomst hadden. Als het aan ons ligt, gaat dat ook zeker snel gebeuren!

Tweede artiest van de avond was Luc, van The Sympathizers. Luc speelde naast een hoop eigen materiaal ook een paar covers om de variatie er een beetje in te houden. Iets wat hij verdomde goed deed overigens. Luc is overduidelijk een typische Indie-style singer-songwriter. Als je dat samen met zijn diepe, lage, doordringende stem neemt, kom je tot een artiest waar je niet om heen kan. Hij heeft erg grappige teksten, met name in het nummer over zijn ex-vriendin, waar hij wenst dat ze voor één dag eens niet die zeikerige koe zou zijn.

Als laatste act van de avond stond Lisa Graciano op het programma. Lisa was overduidelijk de beste gitariste van de avond. Lisa speelde met name nummers van haar album, Citygirl Blues. Bij dat prachtige gitaarspel hoort ook een stemmetje als een nachtegaal, wat ook haar tot een echte aandachttrekker maakt, in de positieve zin van het woord natuurlijk. Ik kon dan ook geen valse noot ontdekken in haar set.

Nogmaals, jammer dat het een beetje rustig was, maar met name de aanwezige guildleden zorgden voor een ontspannen sfeertje waar eens lekker naar de muziek geluisterd kon worden. Volgende week ben je van harte welkom om The Jack Hills, Daisy Cools en Smutfish te komen bewonderen. Een echte singer-songwriter-band-avond staat in de planning, dus dat belooft wat!

Groetjes, en tot volgende week!

Kat (en Jaap voor de uitwerking)

R.C. Henry in Musicon - video!

A little gift for you all.. a video of R.C. Henry performing his song "7 deadly sins" at the opening day of the songwriters guild in Musicon back in 2006!! Watch and enjoy!

Lucky Fonz III and Slau

At his concerts, some boys go very quiet, while some girls cry. But everyone comes out of it ok in the end... Lucky Fonz released his seft-titled debut early 2006, and went on to waltz through several respected competitions sucessively and in December he will appear in the Melkweg for the final of the Grote Prijs van Nederland. This Sunday this talented writer of sobre folksongs will have his chance to show Den Haag what all the fuss is about. I dont know about you but Im pretty curious... Slau will be performing too, check out their myspace, there are some nice recordings of their songs. This band fronted by Jeroen van de Wiel, who wrotes all the material, which is Dutch language. They describe their sound as being between Cash and Brel

This Sunday, 9pm in Lokaal Vredebreuk, Den Haag www.lokaalvredebreuk.nl

From the V.I.P Seats - Lokaal once agan

First I want to apologise that the photos arent that great this time - I just dont have the same skills as Jaap does with a camera. sorry - kat

Last Sunday it was up to White Sands and Phinx to fill Lokaal Vredebreuk with their tunes. Because the standard of these musicians is so high we decided to leave it at two artists, to give them both more time to play.

White Sands bought a decent amount of fans along with them, so the place was decently filled at the start. Phinx, being from out of town, had bought somewhat fewer fans along with him, but as the first few chords rang out from the keyboard he got the attention of the White Sands fans, who turned their attention to the “foreigner”. This was Phinx’s second ever gig in Den Haag, and he deserves a bigger stage. He has a great talent in writing hooks, with cheeky text to go with it. Phinx is only one of the projects that Vincent Beijer does, besides the singersongwriter stuff he also produces sample cds, has a band (Eon) and writes music for commercials. When he’s working as Phinx, he’s really in the role of a “piano man”, with stories to tell. He put on a fantastic show, which has the public transfixed from beginning until end. This is not the last we will be seeing of him, mark my words.

After a short break it was White Sands’ honour to tread the boards. The contrast between the two acts was immediately obvious – Where Phinx is a creature made of hooks; White Sands is about mellow, organic layering of sound. They build up the songs in a specific way, so that after a few minutes there’s a really warm vibe coming from the stage. Pascal has a beautiful voice. It’s not out of place at all in the Americana genre, but he also has some songs where he’s a dead ringer for Leonard Cohen. Now and then the tuning of the band wasn’t 100 percent, but it wasn’t terribly distracting. In fact maybe I was the only one who noticed, as I didn’t hear anything about it from anyone else.

Ton Jenner was once again present, with his portable recorder, to capture some of the magic. These recordings will soon be available on the guild myspace page. There are already a few there from previous weeks. You can find the recordings at www.myspace.com/denhaagsongwritersguild

A big thanks to Ton for his help with all this. It’s awesome that people are enthusiastic about the guild, and do what they can to help.

There were a couple of guild members in the audience, but also present was Tino van Leeuwen, roving reporter for the local music website 3voor12 Den Haag. He will be putting an article on the site this week about the guild. Jaap was very late to the gig, as he had to work until 10pm on a telephone helpdesk, yes, on a Sunday, yes, it’s a wonderful job and he loves it. Jaap was able to provide Tino with a short interview, describing what we do, why we do it, how we do it, but most importantly who we do it for! While White Sands were packing up their equipment, Jaap and Tino chatted over a beer, before we headed off to our beds in joyous anticipation of Monday morning.

For those who missed it, you can check later this week on the myspace site, or if you’re that impatient of course you can check the websites of the artists themselves (see further down this page)
Next week there will also be a double gig, once again because the artists are so good – we have for you Lucky Fonz III and the Haagse band Slau

PS. Tino posted his view on the night on 3voor12 Den Haag, if you can read dutch, enjoy it here. if you can't, enjoy it even more!