From the V.I.P Seats - Daniel Sensit, Naked en Three

Vandaag stond er weer een gevarieerd programma op ons te wachten. De combinatie van de singer-songwriters, al dan niet vergezeld met begeleidende artiesten zorgden voor een lekkere opbouw van de avond, wat goed uit kwam, omdat we toch een minstens evenveel gevarieerd publiek hadden. Omdat ik wat later binnenkwam nadat oom agent het ledlampje voorop mijn fiets zwak genoeg licht vond geven om er een boete van 35 euro voor uit te schrijven, stond Daniël Sensit al klaar om te spelen.

Daniël heeft de afgelopen tijd flink aan zijn repertoire gesleuteld, hij heeft het voor elkaar gekregen om een selectie hiervan samen te brengen op zijn nieuwe album, wat volgende week, vergezeld met een uitgebreide release-party in De Paap, uitgebracht zal worden. Voor ons had hij vanavond alvast een selectie van de nummers op rij gezet, zodat we een goede indruk kregen van de variatie in zijn liedjes. Zijn nummers zijn vooral een vertelling van zijn eigen leven, wat je ook direct merkt in de emotie die in de performance zit. Liedjes die overigens staan als een huis. Daniël, alhoewel hij relaxed zit op zijn barkruk, geeft toch een heel zelfverzekerde indruk tijdens zijn set. Duidelijkheid is toch een kenmerk dat erg naar voren kwam in zijn set. De liedjes zijn begrijpelijk en vooral ook herkenbaar, bovendien zingt en speelt hij zuiver als het maar zijn kan.

Na Daniël gingen we al snel verder met Arie Spaans, die vanavond onder de vlag van zijn band Naked speelde. Hij had voor de gelegenheid zijn bassist meegenomen, wat er voor zorgde dat zijn nummers een wat voller karakter kregen. Je merkt al gelijk dat je hier te maken hebt met een ervaren artiest, een bolwerk van kunsten en kennis. Vrijwel naadloos smelt hij zijn nummers aaneen tot een volwaardige set, waarbij hij eigenlijk niemand de tijd gunt om het in te laten werken. Drie kwartier lang brengt hij ons het beste wat al die jaren Naked heeft gevormd. en dat blijft vooral bij. Velen herkenden de meeste van zijn nummers, al zat er ook voor mij toch aardig wat materiaal tussen wat ik nog niet eerder had gehoord. Ook hij blijft dus verrassen. Meer hoef ik eigenlijk niet over hen te zeggen.

Alsof het een systematische opbouw is, gingen we van 1 singer-songwriter naar een duo, en van een duo naar een powertrio. Three (en niet tree, zoals op de agenda stond) is een Leids Powertrio wat gestuurd wordt door de singer-songwriter Renee Stevense. Renee speelt, wanneer ze solo optreedt, op haar contrabas. Toch laat ze die thuis staan als ze met de band optreedt. Om het geheel, en vooral haarzelf wat beweeglijker te maken hing er dit keer een basgitaar voor haar. Het effect was meteen duidelijk, want net als het publiek, stond Renee al na het eerste nummer vrolijk mee te bewegen op de nummers, die een gezellige afwisseling vormen op het, toch vaak zwaar liggende singer-songwritergenre. Toch blijven het liedjes met een verhaal, wordt het geheel niet te penetrant, en gaat het vooral om het verkondigen van de boodschap. Naast zang en bas omvat Three dus ook een gitarist, keyboardist, backing track op de laptop, die overigens goed georganiseerd is, in tegenstelling tot veel artiesten die ik vaak een half uur zie kloten op dat ding voordat ze een nummer meespelen, en tot slot 2 backing vocalisten. Eigenlijk kom ik dan op 6 à 7 man, toch weet Renee haar band met 3 man te vormen, en het toch als een volle band met inderdaad een man of 6,7 te laten klinken. Ik vind het knap...

Volgende week gaan we de zaal overigens platspelen met Jester of the King, Arthur Adam & Helmlet.