From the VIP Seats - Barbara Breedijk, Kim Berkhout and The Sound of Amnesia

Twee Amsterdamse meisjes en een stevige jongen uit Den Haag.. dat konden mensen deze week bewonderen.

Het was verbazingwekkend druk, vanaf het begin al, dus Barbara had wat publiek om mee te slepen tijdens haar setje. Dat deed zij wel, haar liedjes gaan heel vaak over mannen en liefde. Jazz is het wel, met een pop-achtig karakter. Bij "Screaming for a Skirt" heeft zij een leuk verhaal verteld over een opmerking van een jurylid van “ De grote prijs van Nederland”, dat zij geen broek aan moest trekken maar een kort rokje ofzo. Toch speelde zij die avond in spijkerbroek, dus daar had ze lekker schijt aan! En goed gedaan zo! Ik ken Barbara al een paar jaar, maar nog steeds kan ik urenlang naar haar muziek zitten luisteren. Zij heeft ook een heel nieuw nummer laten horen. Ik heb geprobeerd om er een clipje van te maken maar het was te kort en ik was niet snel genoeg met de camera.

Clips zijn er wel van de tweede artieste, Kim Berhout. Zij heeft ook in die finale van “ De grote prijs” gestaan in 2004. Ik heb een paar video’s gemaakt, deze zijn te vinden op onze website natuurlijk.

Kim speelde piano, en het was voor het eerst dat wij de kans hadden om haar voor het guild te laten optreden. Intense en quirky liedjes waren het, over de moeilijkheden in het leven zoals relaties enzo. Waar andere "piano meisjes" snel in de problemen komen met overbodig emotioneel drama, heeft Kim hier helemaal geen last van. De set bleef boeien, met een lekker gevoel voor ritme en de liedjes waren allemaal anders.

“Sound of Amnesia” heeft de avond afgerond, met een stevige set. Veel mee-zingers in het publiek en de vaste fans van de band zaten te luisteren naar de donkere, intense liedjes, waar alle frustraties uit kwamen. Door deze muziek kwam je in een soort trance, wat ook de bedoeling was, en behalve de trouwe fans, die de tekst voluit meezongen, werd iedereen meegesleept door de intensiteit.. Ja, er zijn maar weinig woorden voor: “ The Sound of Amnesia” gaat over intensiteit, en dat heeft Daniel waar gemaakt.

Kim Berkhout

Kim Berkhout

Sound of Amnesia at Kakophonie

This week at Kakophonie it was their 750th show, so there were some nice cookies and stuff to eat - a good way to start off a Sunday.

Daniel performed two songs, one which was 12 minutes long, and that he had just finished that morning! At this rate the 2nd singersongwriters bij midvliet cd will be done in no time!

New songs up on Myspace!

Yesterday I got a CD from Peter from Kakophonie, and I have put a couple of the tracks up on the guild myspace

so go check it out and let me know what you think

xkat

Christopher Hanson in Lokaal Vredebreuk

This Sunday in Lokaal..

Barbara Breedijk:
Hoewel 'Bar' graag naar Dinah Washington en Eartha Kitt luistert en haar stem qua rauwheid wel enige verwantschap vertoont met deze grootheden uit de vorige eeuw, houdt de onorthodoxe blonde krullenbol, er een heel aparte eigen benadering op na.

Kim Berkhout is begonnen met het schrijven van liedjes tijdens haar opleiding aan de kunstacademie. Na het behalen van haar diploma in 2001 kwam het acteren meer en meer achter te liggen op het muzikale. Ze moest muziek maken. In april 2004 speelde ze haar nummers voor de eerste keer voor publiek tijdens een singer-songwriter contest in Amsterdam, genaamd mooie noten. Het was een klein succes, en ze heeft zelfs de hoofdprijs in de competitie binnengesleept. Datzelfde jaar kwam ze ook in de finale van de grote prijs van nederland terecht. Haar liedjes zijn niet echt traditioneel, maar soms wel een beetje buiten avontuurlijk. Indie pianopop met een twist.

The Sound of Amnesia
Reeds 17 jaar is hij bezig met muziek maken. Vooral als drummer maakte hij naam. Hij droeg toen de bijnaam 'De Machine' vanwege de overdonderende kracht en passie die hij liet horen en zien. Sinds een aantal jaren is hij alweer uit de bandscene. Hij wilde zich storten op z’n gezin, werk en sport, maar ondertussen bleef hij in z’n onderbewustzijn componeren wat uiteindelijk resulteerde in z’n debuut ‘solo’ album ‘Culture, Blood, Religion’. The Sound Of Amnesia dankt zijn naam aan de donkere, hoopvolle, treurige en hartstochtelijke periodes uit zijn verleden.

Daniël weigert zichzelf in een hokje te laten passen, zijn stijl is uniek in zijn soort. Ondanks het ongrijpbare expirimentele karakter van zijn muziek zijn velen die het horen diep onder de indruk van zijn performance. een performance die hij zelf omschrijft als "post rock doom ambient dark folk acoustic avant garde". Gedurende zijn optreden hypnotiseert hij zijn publiek, enkel gewapend met gitaar en stem creëert hij een geluidenspectrum wat niemand voor mogelijk houdt. een beleving die niet te verwoorden is. Diezelfde avond treed hij op in Lokaal Vredebreuk, aan de Papestraat in het centrum van Den Haag.

Review of Katbite in the Melkweg - written by Julie and Roel - thanks!

Kiwi`s zijn gezond, dat bleek afgelopen vrijdag maar weer. In een uitverkochte zaal van de Melkweg was Katbite uitgenodigd om als support van Dave Dobbyn te komen spelen, en hoe!

We waanden ons even in New Zealand met al het hupserig gesproken Engels om ons heen. Voor een select gezelschap waren er VIP-kaarten beschikbaar gesteld waarmee je de hele avond gratis de meest heerlijke New Zealandse wijntjes kon proeven en supersmakelijke hapjes langs je huig mocht droppen. Dit lieten wij ons natuurlijk geen 2 keer zeggen en zo hebben wij gedurende de avond het ons ook oraal goed laten smaken!

Maar, terug naar de muziek! Om te beginnen moet het voor Kat en Jeroen heel spannend zijn geweest om opeens met z`n tween op te treden, aangezien een paar dagen voor de Melkweg een onverwacht snel einde kwam aan de samenwerking met hun bassist.
Het leek ze niet te deren. Vanaf de eerste schreden op het podium leken zij totaal in hun element. Kat was meteen lekker aan het ouwehoeren tegen het publiek en kwam buitengewoon ontwapenend en steady over. Jeroen moet de volgende dag kramp in z`n kaken hebben gehad van zijn grijns van oor tot oor.

Het eerste nummer begeleidde Kat zichzelf op piano, en Jeroen speelde volledig in dienst van het nummer op shaker en floor, beetje Dresden Dolls-achtig zeg maar...Het is een hele goeie deal dat Kat tegenwoordig in plaats van gitaar steeds meer piano speelt. Dit instrument ligt haar qua stijl beter en draagt de nummers meer. Kat`s teksten zijn een onderschat goed hier in Nederland, haar zelfspot en observaties zijn zeer poetisch en krachtig. Nu was er ook een publiek wat engelstalig was, dus dat werd veel meer opgepikt en gewaardeerd.

Na 3 nummers verruilde Kat haar piano voor gitaar. Het was grappig om te zien dat er meer mensen bestaan die tijdens hun optreden opeens alle plectrums kwijt zijn. Gelukkig was daar een behulpzame roady en hoefden er geen bankpassen of bonuskaarten te sneuvelen. Er werd opeens gerockt en het publiek wat vooraan stond rockte mee en stond lekker te swingen. Ondertussen was organisator Jaap bij ons komen staan en zei dat hij blij was en trots dat na een aantal jaren keihard werken Katbite de eer kreeg die hen toekomt.

Het laatste nummer speelde Kat weer piano en vertelde dat het een liefdeslied was, dit geheel tegen haar principes om liefdesliedjes te spelen. Die mijdt ze het liefst als de pest, maar ja, lente en verliefd en zo, dan kom je er als songwriter niet onderuit. Het lied was ronduit prachtig!

Na Katbite speelde Kat`s jeugdheld Dave Dobbyn met zijn band. De muziek was niet helemaal ons ding, maar desondanks hebben wij erg genoten, vanwege de super-feelgoodfeer die in de zaal hing en van het podium afdroop. Alsof je op een ander z`n feestje bent en zomaar, zonder vragen onderdeel van de familie bent. Nice!

The Sound of Amnesia!

www.thesoundofamnesia.com

From the V.I.P Seats - Ana Criado, Femke and Mudfoot

Normaal zetten wij een mix van lokale artiesten en artiesten van buiten de regio neer. Maar af en toe is het wel leuk om er een echt Haagse avond van te maken. Deze keer met drie fantastisch ge-talenteerde singersongwriters. Het niveau was ontzettend hoog. Met hulp van Thijs Muus die het geluid prima voor elkaar had gekregen, hebben wij een heerlijk avond gehad.

Ana Criado had haar hele band willen meenemen, maar na het optreden van de vorige avond heeft zij zich zelf ziek gemeld. En ook haar toetsenist had op het laatste moment afgebeld. Dus Ana stond op het podium met een elektrische contrabassist, en een tweede guitarist/backing vocalist. Ze hadden eigelijk nog nooit zo opgetreden, maar hebben een prima set neergezet. Af en toe moesten spontaan dingen aangepast worden, de piano stukjes waren overgenomen door de tweede gitarist. Het klonk lekker spontaan en wat vooral opviel van dit optreden was het warme, prachtige stem-geluid van Ana.

Als tweede speelde Femke Japing. Zij had vroeger in de dag bij Radio Midvliet opgetreden, wat twee-wekelijks nu gebeurd als extra promotie voor de avonden in Lokaal en natuurlijk voor de artiesten zelf. Femke is een sterke performer, het optreden was relaxed en ook zij wist het publiek helemaal in een trance te laten komen door haar stem-geluid. Die protest liedjes passen goed bij haar. Zij heeft wat folk invloed maar ook een tikje Jazz en dat gaf een fris gevoel. Zij heeft ook een paar covers gespeeld, “Big Yellow Taxi” en een traditionele Celtic ballad.

En dan was het aan Mudfoot (Thijs Muus). met zijn dobro, een ervaren muzikant die alles in orde heeft. Zijn pseudoniem past perfect bij hem. De muziek had het gevoel van de “Old South” Het was leuk om deze man alleen te zien staan, en voor iemand die al lang in een groep speelt, laat hij als solo artiest ook zien dat hij vele muzikale kanten heeft. Femke is ook op het podium gestapt, om een paar nummers te doen van Remmelt, Muus en Femke zelf. En het was ook grappig, omdat Hugo Remmelt er zelf niet bij was, moesten er arrangementen spontaan aangepast worden.

Het publiek heeft helemaal genoten van alle drie, en iedereen was geroepen om nog een nummer te spelen. Het was een avond om niet te vergeten.

Kat

Mudfoot and Femke Japing in Lokaal Vredebreuk

Ana Criado performing Dreamcatcher

Ana Criado, Femke Japing and Thijs Muus (Mudfoot)

UPDATE!!! Femke will be playing on Radio Midvliet at 13.10pm Sunday 15 July, in the program Kakophonie

Hows that for a lineup? Three awesome local singersongwriters. In the usual place. At the usual time.

Lokaal Vredebreuk

9pm Sunday gratis (that means free, sukkels)

14 July - Jesse Edmond

This sunday in Lokaal Vredebreuk - a short overview

As usual, we introduce the three acts that will be playing next sunday, for your information, and just to make you more curious to come over and enjoy the music.

Marsha is a singer-songwriter from zeeland (sealand, southwest of holland), sometimes she shows up just by herself, but quite often she brings some guest musicians along to enforce her songs even more. Her warm soulvoice and her countrylike guitarsounds make her music pretty unique. Far in the background, if you listen well, you can definetly hear the influence of Neil Young in her music. In 2005, Marsha got entitled the award for best singer-songwriter in "de Zeeuwse Belofte", a commonly known competition, representing the whole music scene of Zeeland. She will probably come with her percussionist on sunday, bringing her songs in a fragile, acoustic environment.

Lara Sprangers is one of the new members of our guild. with her 17 years, she is also one of the youngest members of the guild. Her repertoire came together bit by bit in the past years, she always loved to sing, so just by trying to fit the right sentences together, she sang her songs together, pure as it is. In spring 2005, she recorded a cd with three songs, being an immediate hit for relatives, friends, classmates and more. An awesome voice is her main instrument, as she says herself.

Scissor salad is a band with various influences like blues, rock, jazz, ska and many more. They solely play their own material which comes from the different band members. They all come from Delft and started off as an enthousiastic group of musicians on their school. The band exists of 5 members, but even without a drummer they manage to keep their set tight as it can be. Their music is quite experimental, but i am sure that everyone will enjoy this.

If somebody wants to take photos of the night and send them to me, or maybe somebody wants to borrow his camera to me for a night, because Kat needs the camera for other purposes this weekend. Call me or send me a mail, thanks!

Jaap

Gezien op het Zeeheldenfestival: Margot de Graaff

Zaterdagmiddag half één, Zeeheldenfestival, Den Haag: ondanks de tijd waarop veel mensen boodschappen doen en/of de auto wassen, was het op het Prins Hendrikplein behoorlijk druk. Leuke sfeer en telkens weer wat anders te beleven.

Het festival, waaraan onder vele anderen ook Alex Franken zijn bijdrage levert, is erg gezellig en zeer veelzijdig van opzet.

Nathalie Hagen trad donderdagavond al op. Zaterdag kon singer-songwriter Margot de Graaff haar songs presenteren aan een enthousiast publiek. Het geluid was opmerkelijk goed, complimenten voor de organisatie! Margot speelde voornamelijk eigen songs en een enkele cover, soms gevoelig, dan weer pittig. Ze schrijft mooie songs, heeft een mooie stem en heeft een goeie gitaartechniek. Ik zag in ieder geval ook Cecile Morel genieten. Wat op mij vooral indruk maakte was het prachtige Green Light, dat in een steviger versie op haar MySpace-site staat en nu acoustisch nog veel mooier uit de verf kwam. En uiteraard de song die zij speciaal voor Unicef schreef, Maybe Tomorrow. Een sterke set, het half uur was veel te snel voorbij en een toegift werd terecht afgedwongen. Volgend jaar kom ik wéér kijken, misschien kunnen we elk jaar wel ruimte voor het Den Haag Songwriters Guild bemachtigen… Alex?

30 juni 2007

Ton Jenner

PS. We're still looking for photo's of Margot during her gig here, does anyone have some, because 3voor12 couldn't be bothered posting photo's of her gig online (and she is the only one, they have pics of every other act there. A bit weird, isn't it?

Tonight in Lokaal

Serious slackness on my part, I must apologise for the lack of updates this week. Things have been pretty busy, sleep, work, play, run the guild, sleep again, etc. But tonight we have some more artist for your perusal in Lokaal, see you there at 9pm! Including a debut from Lisza, the youngest member of the songwriters guild!

Lisza

Lisza is een beginnende singer-songwriter die zichzelf met schreve schreden vooruit aan het werken is. Met de professionele begeleiding van Arie Spaans aan haar rechterzijde weet het jongste lid van het Den Haag Songwritersguild een partij muziek neer te zetten waar je U tegen zegt. Let op mijn woorden, de komende jaren ga je veel van Lisza horen!

Roland Luttik
Roland "Lut" Luttik is professioneel aktief in de muziek sinds 1985. Hij was een van de oprichters en bassist van o.a. The Jack of Hearts en Drippin' Honey, en te horen op diverse CD’s van Kek '66 tot Boyd Small.
Als contrabassist was hij begeleider van o.a. Keith Dunn, Jan Rot en Rene Shuman, hij speelde in vele groepen, waaronder The Black Slacks, The Weekend Warriors en The Willie Dixongs. Ettelijke duizenden optredens brachten hem over de hele wereld, van SXSW in Austin (USA) tot North Sea Jazz in Den Haag, van Fete de l'Humanite (Parijs) tot Oerol op Terschelling, vele festivals als Lowlands en Noorderslag en diverse rondjes club & café-circuit completeren de lijst.
Na het uiteenvallen van Drippin' Honey in 2002, besloot hij zijn muzikale koers drastisch te wijzigen, zelf songs te schrijven en te zingen, zichzelf begeleidend op elektrische gitaar. Sobere, intense, intieme liedjes met eenzaamheid, wie zijn wij, religie en mystiek, als tekstuele thema's en Rock & Roll, Folk, Country, Blues en Pop als muzikale basis.
Een enkele cover van een muzikale held als Shane MacGowan, Johnny Cash, Willie Dixon of Chris Isaak. De solo-optredens werden warm ontvangen en bereikten een luisterend oor, en leidden tot een succesvol optreden op het Beeckesteijn Pop-festival, begeleid door harmonie-orkest Soli, die hem later nog eens terug vroegen als gast voor een optreden in openluchttheater Caprera in Bloemendaal, en nogmaals in de schouwburg van IJmuiden.
In de Amsterdamse Y-Land studio werd onder produktionele supervisie van Evert Kaatee de CD "Songs From A Lonely Room" opgenomen die in april 2005 is verschenen. Ook orkest Soli is op 1 track te horen.
Vanaf januari 2007 wordt hij begeleid door toetsenist Rob van Zandvoort, met wie hij eerder in The Jack of Hearts speelde.
Rob speelde daarna bij Trockener Kecks en nu bij Lucretia van der Vloot.
Samen werken zij aan een nieuw album 'De Ontmoeting' met nederlandstalige liedjes.
Ook komt er een engelstalige CD die waarschijnlijk 'Songs of Love and Faith' gaat heten.
Tevens zijn er plannen voor een CD met in het nederlands vertaalde Johnny Cash songs.


Danielle Liebeskind
Muzikaal gezien mixt Danielle Liebeskind haar akoestische singer-songwriter-shit met indieblues, rock, electronica en noise. Haar teksten zijn in dichtvorm en engelstalig. Ze gaan over verwondering en observatie van de wereld, maar ook over depressiviteit, (geestes)ziekte, liefde en verdriet. Sinds 2002 schreef ze vele nummers, waarvan een aantal op demo's belandden. In bescheiden oplagen zijn in ieder geval alle schijfjes uitverkocht en/of weggegeven. Live speelde Danielle in 2002 en 2003 met Rick Boerman in de band tracey, zowel akoestisch als elektrisch
versterkt. Vanaf 2004 in solo performances, die per gelegenheid verschillen. Daan weet zowel onversterkt in een intieme café setting, als live on stage de luisteraar mee te slepen. Met slechts een (semi-)akoestische of elektrische gitaar en haar stem weet Daan haar muziek neer te zetten alsof er een hele band speelt. De verschillen in dynamiek en het mixen van uiteenlopende genres in gitaarspel en zang, zijn kenmerkend en zorgen voor een grote intensiteit. De liedjes komen daardoor soms angstaanjagend dichtbij.