September 2 - Badmen, JopLin and Arjan van Bommel

Badmen are 2 English guys, Rob Sellen and Richard Moore, living and working in the Netherlands. After a conversation one day at work, they discovered they both had an interest in music and guitars lying around doing nothing. One, a 12 string acoustic and the other, an electric bass. A couple of weekends later, and practicing with some old songs from a previous UK musical incarnation, a distictive sound began to emerge and Badmen were born. They have been together now for nearly 2 years and have played live a number of times in the Netherlands starting at an open podium night in Koog aan de Zaan, through Café Sappho in Amsterdam (Home of The Amsterdam Songwriters Guild) to the HPC Pop Centrum in Den Haag which was recorded and is available as a CD. These guys are really old enough to know better but are trying to ignore the fact. The music has been compared to, amongst others, Nick Cave and Nirvana (Unplugged). Rhythmic, hypnotic and with the emphasis always on the lyrics, these songs are not happy love songs. A passion and brutal honesty, however, is always present. Performing only original material written by them both (unless a "special" cover is required), they have no intention of stopping just yet.


Arjan van Bommel, geboren te Rotterdam, was al vroeg in de greep van de muziek. Op vierjarige leeftijd puilde de kinderkamer uit met Elvis Presley posters en LP's. Toch begon hij pas op zijn 20e gitaar te spelen. Zoals dat gaat in bandjes werden er voornamelijk covers gespeeld van alle helden en legendes. Gitaar spelen gaat steeds beter, echter zingen én spelen wil maar niet lukken. Het is in 1990, als Arjan in Griekenland woont en een baantje krijgt als "zanger gitarist" op beach parties dat het voor het eerst lukt te spelen én te zingen. Het moest wel, anders kwam er immers geen brood op tafel. Het is dan ook in deze periode dat Arjan zijn eerste liedjes schrijft. "The Drinkin' Blues" is het aller eerste liedje van de hand van “Bommel”. Deze drank doordrenkte titel is geen toeval zou in latere jaren blijken.

Terug in Nederland wordt De Bommelband opgericht. De band speelt de bekende covers maar gaat ook steeds meer eigen werk spelen. Bommel is verantwoordelijk voor het grootste deel van de liedjes. Die liedjes worden steeds regelmatiger in het Nederlands geschreven. De reden hiervoor is, zonder enige twijfel, Cornelis Vreeswijk. Het was Cornelis die Arjan liet horen het wel mogelijk was om in het Nederlands te zingen. Vreeswijk speelt Blues en Country-achtige nummers in het Nederlands, het is fantastisch... Samen met Marko van der Horst worden nummers als: "Drinken Drinken Drinken", "Morgen Ga Ik Beter Leven" en "De Pinpas Blues (Er zit een scheur in mijn pinpas)" geschreven. De band wordt een graag geziene gast in vele kroegen en zalen door heel Nederland. Altijd goed voor een vaste schare fans, optredens van een uurtje of vier en een gigantische bier omzet. De band met de klassiekers van morgen wordt er gezegd. De band komt zelfs tot twee maal toe op het Tønder Festival in Denemarken te spelen. Gewoon in het Nederlands natuurlijk...

De Bommelband speelt nog altijd maar Arjan heeft de behoefte om ook eens als "singer songwriter" op te treden. Een heel bijzondere ervaring, zo blijkt. De mensen luisteren ineens naar wat er gezongen wordt lijkt het. Normaal gesproken wordt er keihard "Ga Je Mee Naar Het Café" meegezongen en scheuren de gitaren de solo’s in en uit, wat overigens ook bijzonder leuk is uiteraard... Nu is het stil en kijken de mensen vol verwachting. Geen band om op terug te vallen of achter te verschuilen. Heel intiem maar vooral heel erg naakt is het gevoel. Toch merkt hij dat je mensen op een heel andere en veel directere manier bereikt met slechts een gitaar om achter te schuilen. Arjan krijgt de smaak te pakken en speelt nu, naast De Bommelband, ook regelmatig als solo artiest.

Verder is er niet veel veranderd sinds The Drinkin' Blues. De liedjes zijn nog steeds "uit het leven gegrepen", gaan over drank en/of de gevolgen ervan, overspel en vrouwen, dan wel mooi, dan wel lelijke. Dat Arjan wordt geïnspireerd door artiesten als: Cornelis Vreeswijk, Hank Williams, Johhny Cash, Elvis Presley, The Rolling Stones en Stevie Ray Vaughan is duidelijk te horen in zijn muziek. Dat zijn z'n muzikale roots en deze verloochend hij niet.

Morgen Ga Ik Beter Leven... Echt Waar!

JopLin:

Kruis een schrijver met een rocker, gooi er wat Nederpop sperma tegen aan, dan nog een Singer/Songwriter eitje, mix dit alles met een snufje poezie en sla er op met een semi-akoestisch gitaar. Laat het in de openlucht sudderen en in een kroeg braden. Sausje van kleinkunst en een toefje VPRO...
Dit alles afgieten met een smakelijk optreden.

www.joplin.tk

9 September - Het Hotel Centrum - Porridge and Spaceboy

In Hotel 't Centrum on 9 September, performances by Spaceboy and Porridge will be taking place! it starts at 6pm. Everyone knows that there is no gravity is space, so the effect that will have on the porridge could be interesting. Dress casual, you might say. But it is a hotel bar so maybe its time to pull up a chair, grab a cheesy cocktail and eye up the waitresses as you enjoy the tasteful tunes of the two acts tonight

Femke, Katbite, White Sands and Eva on tour of lokal libraries

As part of the Haagse Pop Week, there will be a mini-tour of four libraries in the area. All the addresses are in the agenda to the right, so theres no excuse!

The whole concept is that there is the general perception that libraties are far too quiet, on average, so it is a social experimenal of the Culturalis Stichting to observe in the wild the effect of live music in libraires. Who knows quite what those effects will be!


Dont miss you chance to be a part of this unique addition to the Haagse Pop Week this year

Johnnygoody in Lokaal Vredebreuk

Renee Stevense in Lokaal Vredebreuk

Leave in Lokaal Vredebreuk

From the V.I.P Seats - Renee Stevense, JohnnyGoody & Leave, 26-08

Ieder jaar is er in augustus een feest in de Oude Molstraat, de straat die haaks op de papestraat staat, waar Lokaal Vredebreuk weer gelokaliseerd is. Daarom was er al vroeg op de avond een flinke drukte in de straat, waardoor een klein groepje mensen af en toe een beetje rust zochten. Wat is er dan beter dan een paar singer-songwriters te checken tijdens een live optreden? Vanavond stonden Renee Stevense, Johnnygoody en Leave op het programma om het publiek te vermaken.

Het was al verrassend druk toen om half tien Renee Stevense begon te spelen. De karakteristieke presentatie van deze kleine, maar volwassen dame met haar veel grotere contrabas trekt gelijk ieders aandacht. Het meerendeel van de aanwezige mensen zaten dan al vanaf het begin van de set vooraan bij het podium. Renee wist dan ook goed de aandacht vast te houden met een strak gespeeld, zuiver gezongen Engelstalig repertoire, met één enkel Nederlands nummer, tegen het einde van haar set gespeeld. Al met al was het een leuke set waar iedereen van genoten heeft.

Om het publiek vast te houden was Johnnygoody, die inmiddels na een telefonische routebeschrijving Lokaal Vredebreuk gevonden heeft, gelijk het podium opgesprongen. Een jong klinkende stem, met veel treble, maar niet overmatig, ging goed samen met het gitaarspel op acoustische gitaar. De mensen die vooraan zaten bleven dan ook aandachtig luisteren naar zijn set, die toch neerzette zonder de mensen een minuut van de 45 minuten die hij speelde af te laten leidden.

Als slot van de avond hadden we Leave, alias Edwin v/d Hoeve op het programma staan. In tegenstelling tot vorige week, waar de ene na de andere artiest afbelde om naar Lowlands te gaan, was het geprogrammeerde ook daadwerkelijk wat we neerzetten. Nadat Edwin begonnen was, kwamen er al wat meer mensen de kroeg binnen, die allen eigenlijk gelijk naar voren kwamen om ook direct vol met de aandacht tot het einde van de set te blijven. Edwin is een talent in songwriting, gewapend met zijn sterke stem en prachtig gitaarspel weet hij iedereen te boeien.

Eigenlijk was het, een beetje tegen verwachting in, een heerlijk gezellige avond die we graag nog een keer over willen doen. Misschien kunnen jullie ons daarbij helpen. Volgende week hebben we JopLin, Arjan van Bommel en Badman op het programma staan. Ik weet zeker dat we het minstens zo gezellig kunnen maken, als laatste vakantiedag.

August 26 - Radio Midvliet - Kakophonie and Lokaal Vredebreuk

This Sunday Renee Stevense will be performing live in Kakophonie, on Radio Midvliet, starting at 1.10pm. You can listen through the Midvliet site or here too

Then in the evening Renee will be performing in Lokaal Vredebreuk from 9pm, along with Leave and Johnnygoody

Come and check it out!

Renée Stevense zingt en speelt contrabas. Dat is op zich al wel een bijzondere combinatie. Het is ook nog eens de basis van elke song op haar nieuwe cd ‘Wind’ en het blijkt wonderwel voldoende te zijn. Renée heeft een sterke stem en wanneer ze deze laat glijden over de tonen van haar donkere instrument gebeurt er absoluut iets. Je blijft geboeid luisteren naar hoe de woorden van haar lippen vallen. Renée Stevense laat horen van vele markten thuis te zijn. Als artieste geeft ze blijk zeer veelzijdig te zijn en diverse genres aan te durven en ook te kunnen en dat is een hele mooie prestatie.




Leave, de reis van je leven

Leave is verlangen, diepzinnig en vol passie

Leave is je grenzen verleggen

Leave is de zoektocht naar de mooiste ervaringen

Leave is de reis van je leven...

Bij de muziek van Leave gaat het om het delen van ervaringen die soms mooi en soms pijnlijk zijn. De liedjes bevatten levensechte ervaringen; afscheid nemen van een dierbare, reizen naar bijzondere oorden, de zoektocht naar liefde en het leven als de ultieme reis...

De gitaar en zang zijn van Edwin van der Hoeven, die alle nummers de afgelopen twee jaar heeft geschreven en gecomponeerd. Na vele succesvolle solo-optredens als singer/songwriter heeft hij in het najaar van 2006 twee ervaren muzikanten om zich heen verzameld: Ruben Pronk en Maarten van Houwelingen. Met deze muzikanten krijgen de liedjes nog meer diepgang en body. Drummer Ruben speelde eerder in MIG, Sleeper, Dinkum Oil en Strangefruits. Maarten trad toe als bassist van Leave. Zijn sporen heeft hij verdiend als bassist van o.a. Sweet Jezebel.

Edwin begon in de jaren 90 als gitarist, componist en tekstschrijver van de band Septysed. Met deze folk/rockband speelde hij onder andere op Waterpop. Septysed bracht 2 cd’s uit en kreeg lovende recensies in o.a. OOR. Een grote schare trouwe fans was in 1998 getuige van het laatste optreden van Septysed; Edwin had er voor gekozen zijn eigen weg te gaan. Deze keuze heeft geresulteerd in een zoektocht naar de kern van de muziek en uiteindelijk naar de oprichting van Leave. Geïnspireerd door Dave Matthews, Michael Hedges, Joni Mitchell en Counting Crows weet Leave een bijzonder eigen geluid neer te zetten. De nummers op hun eerste promo cd bewijzen dat.

In het relatief korte bestaan van de band Leave hebben al vele muziekliefhebbers kunnen genieten van de gevoelige nummers en het hoge niveau van het muzikale spel van Edwin en zijn muzikanten. Optredens in de Paap in Den Haag, de Boerderij in Zoetermeer, Speakers in Delft en vele andere poppodia en singer/songwriterpodia zijn enthousiast ontvangen door publiek en pers.

Maart 2007 is de promo CD "All I can give" uitgebracht. Zo’n momentopname is vrij snel voor een band die nog maar zo kort bij elkaar is. Maar de muzikale ervaring van de bandleden, het enorme vertrouwen in elkaar en het grote plezier wat Edwin, Maarten en Ruben beleven aan de muziek is genoeg gebleken om een vliegende start te maken met deze promo. De titel ‘All I can give’ verwijst naar een liedje dat geïnspireerd is op een boeddhistische wijsheid die zegt dat je altijd een eerste stap moet zetten om bij je doel te komen. Twijfel je of heb je vertrouwen in de toekomst? Wij hebben er vertrouwen in!

Onze eerste stap is gezet: “The adventure starts when you Leave”

Johnnygoody is het soloproject van Luutzen Dijkstra waarin hij zijn ervaring in diepgaande teksten en zijn creativiteit in dynamisch gitaarspel kwijt kan. Een singer-songwriter die euforie en negatieve levenservaringen om weet te zetten in tekst en melodie om ze vervolgens aan de wijde buitenwereld te laten horen.

From the VIP Seats - Stephanie Heckman, Jim Hundley, Fabian, and Deli Juice

Zoals bij een andere nachten deze maand, loopt het programma ver van het oringinele schema. Dat is niet altijd erg, wij hadden deze avond vier acts in plaats van drie, en een hoop jongere mensen bij, zoveel wat bekende gezichten van guilde leden, Ton Jenner heeft die eerst twee sets opgenoemen

Die trots vader en moeder van Stephanie Heckman waren erbij, om het eerst official full-length optreden van hun dochter haar wonderen. Zij heeft het heel goed gedaan. Het was wel te merken dat zij een beetje zenuweachtig was, zoveel naar de wc moest, allemaal bekende kenmerken van een onervaren artieste. Maar als zij op het podium stond, was alles onder controle. Zuiverig stem, uitstekende guitar-spel voor haar leeftijd, als deze meid zo doorgat dan over een paar jaaren kan zij heel ver komen met wat zij in huis heeft.

Jim Hundley speelde als tweede, wat melancholische, af en toe sarcastische, en hij heeft weer Dixie gespeelde, mijn alle-tijd favouriete liedje van hem. Hij hield het publiek vast met hun ervaren spel, het is leuk om een echt Amerikaanse amerikaanse muziek te zien spelen, en hij had ook wat woorden over George Bush te zeggen. Iedereen was het er mee-eens!

de derde was eigelijk een tussen-stukje, een tryout voor Fabian, een nieuw lid van het gilde uit Voorburg. Ik heb hem voor een volle set geboekt in November, maar hij wil eerst een tryout doen, tegen de zenuwen. Hij is verassend goed! Wat een stem. Een echte aanrader voor de Haagse singersongwriter scene. Jorn heeft meegespeeld op het keyboard, en bij een paar nummers achtergrond vocalen ingezongen. Volgens mij wat bedoeld was als twee liedjes loopt uit tot bijna een volle set, en geslaagd! Die jongere mensen die voor Stephanie mee waren gekomen kunnen het ook goed waarderen.

Deli Juice is een trio, met Jim Hundley er ook erbij. Met een dames stem, die zuiver en sterk was, twee acoustishe guitaren. Ik had naar hun tweede nummer het duur uit moest, om een goede nacht rust tepakken, maar de kroeg was nog steeds gezellig om 12uur, en ik weet eigelijk niet hoe lang het die avond is doorgegaan, maar toen ik mijn fiets pakte, hoorde ik nog steeds in die achtergrond die mooie stem van die meisje van DeliJuice rongzingen...

Tot volgende week

Kat

Lukas Batteau in Lokaal - review

linkity-link

someone noticed.....

SingerSongwriters Condensed - Part II - September 22

Zing Zong festival - 13 September

August 19 in Lokaal Vredebreuk

Stephanie Heckman, Jim Hundley and Deli Juice are playing tonight

Toen de 16-jarige Stephanie 2 jaar geleden opeens de ingeving kreeg gitaar te willen leren spelen, had ze gehoopt, maar niet gedacht, dat ze nu een handvol nummers zou hebben waarop men trots kan zijn. Naar haar idee nog niet genoeg, maar haar passie en toewijding voor en tot muziek zorgen voor de nodige opvulling. Sinds ze begin 2007 in een muzikale stroomversnelling is geraakt en in deze laatste periode het gros van haar trots heeft geschreven, is ze zich erg thuis gaan voelen op het podium en put ze een gigantisch plezier uit het muziekmaken en het overdragen van haar werk.

Deli Juice - We play unplugged/acoustic streetmusic. and we play electric/plugged. ==Our goal is to make a CD single and to play a lot of gigs. (especially festivals)=== Our hope is that a Record Label will be interested. ======We come from the Netherlands, Rotterdam. === We only play our own songs.== Deli Juice are - Sabina: vox (Check out her site on my top friendslist), Rick: guitar & Vox, Rene: Bassguitar, Mark: Percussion/drum. Home- and parttimemusicians: Jim Guitar & Vox, Christine: Vox and Dick: bluesharp and percussion.=== All songs written by Rick. -----------------------------From time to time, we plan to put rehearsuls or part of gigs on YouTube just type: Deli Juice ----------------------------------------- ABOUT THE SONGS ----------------------Call of the Wild (sang by Sabina), there Are several versions of this song . also a live recorded version sung by Christine. Burning, (live recorded, duet Rick and Christine); - Crossroad Jive (Live recorded, duet Christine and Rick; - Black Flowers (Rick singing); - Love and Affection liveversion sung by Christine) - I cant help it (Live recorded, Rick singing on the website). - Afraid (written and sung by Sabina on the website) Our songs and rehearsuls R also on our website and on YouTube. We hope u will enjoy the songs. they deserve to be listened to. Greetings, Rick one of the Deli Juices

Jim is geboren in Bellflower, Californië, een voorstad van LA. Hij schrijft zijn nummers naar eigen zeggen, omdat ze in zijn hoofd naar boven komen, en weet eigenlijk niet wat hij er anders mee aan moet. Sommige jongens golfen, hij zingt en schildert.

*********

ps Ric Henry is FINALLY on myspace, hit him up with a friend request!

"In a cabin with..." WEBRELEASE!!

Phillipa Joy in Lokaal Vredebreuk

From the VIP seats - Fanny, RC Henry and Phillipa Joy

Fanny uit Utrecht heeft de spits afgebeten. Ze schrijft melencholisch liedjes, speelt fingerpicking guitaar. En heeft een stem die iets naar Jonie Mitchell neigt, maar toch ook veel variatie heeft. Liedjes over de maatschappij, liefde en verdriet.

Tweede was R.C Henry, met zijn dobro. Donkere liedjes vol met de kleur van blues en geur van blue grass. Maar toch heeft hij zijn eigen stijl en voorkomen. Rics album is nearly dine, so soon we will have news about the release! I have heard some of the tracks and its awesome

Derde en laste op deze avond was Phillipa Joy, een meisje van “down under” die werkt bij de Nieuw-Zeelandse ambassaade, en de ambassadrice en haar man waren ook aanwzig. Phillipa spelt op een 12 string, en het was haar eest optreden ooit in Nederland. Speciaal voor dit optreden had ze, de dag ervoor, een gitaar element gekocht, maar helaas lukte het niet om deze te laten werken. Dus hebben wij haar 12-snarige gitaar met een microfoon uitversterkt en kwam alles toch weer goed.

Het was weer een afwisselende, gezellige avond

From way back...

I just finally managed to get my hands on the recording of Mak Wolven and RC Henry performing together live last year on Radio West.

check it out on the guild myspace

Summer... 12 August

Its been a bit chaotic with the programming this month, a lot of people pulled out at the last minute, but a I have managed to fill everything up. We have three artists!

This week its playing, Phillipa Joy, who plays 12 string, RC Henry, and Fanny from Utrecht. Fanny will also be on Midvliet this Sunday at 1pm

Tijdens een uitwisselingsjaar voor haar studie Cultuurwetenschappen in Belfast, Noord Ierland, kreeg Fanny de smaak van muziek schrijven te pakken en betrad ze regelmatig spontaan het Pub-podium om haar liedjes ten gehore te brengen. Terwijl ze zichzelf op gitaar en piano begeleidt zingt ze over het leven en de liefde.

Bij terugkomst in Nederland nam ze deel aan het Studenten Songfestival te Maastricht en werd hier de jury-winnaar. Ze won hiermee haar eerste studiotijd en nam een demo op - hierop is onder meer het winnende nummer Believe in You¯ terug te horen. Het mooiste compliment dat ze ooit kreeg over haar muziek is dat ze op Joni Mitchell lijkt.

In de jaren daarna volgden optredens tijdens open podia en L1 radio, maar ze richtte zich vooral op het schrijven van nieuw materiaal. In 2007 startte ze naast haar singersongwriter bestaan een electroproject met DJ Rogerseventytwo en produceerde samen met hem het nummer Paris Chic. Momenteel werkt ze gedeeltelijk als concertrecensist en is ze druk be
zig nieuwe nummers te schrijven en op te nemen in haar thuisstudio

Phillipa Joy is geboren in Brisbane, Australië. Terwijl ze opgroeide in een muzikale familie, speelde ze al vroeg viool, clarinet en ukulele, ver voordat ze zich vestigde op de gitaar, die ze overigens zelf heeft leren bespelen.
Gewapend met een 12-snarige gitaar vertrok de 18 jarige Phillipa naar deze kant van de wereld, om te reizen door Groot Brittannië, Europa en Ierland. Het reizen inspireerde haar om te gaan songwriten en optreden. Ze speelde in wijnproeverijen, pubs, café's en festivals, als soliste, als duet, maar ook in bands als Friends, Lovers & Family (FLF). In haar eeuwigdurende reis trad ze op in plaatsen als Ierland, Engeland, Mexico, Costa Rica en zelfs weer in Australië. Haar acoustische muziek kan omschreven worden als mellow ambient folk.

R.C.Henry
(Dichter/Singer-songwriter)

Vanuit de as van rock bands en muzikaal geklooi
soms gewapend met een pen en een schild van papier
soms schuilend achter zijn vertrouwde dobro
R.C.Henry vertelt verhalen van verdriet en verslaving in een rook gordijn van nostalgie.
“Tongue-in-cheek” teksten en een goede dosis van zelfspot
maken het geheel een dwaze poging tot entertainment.

R.C.Henry’s muziek dwarrelt tussen de lege wegen van een ‘ghost-town’ en de natte trottoirs van de grote stad en vult de lucht met een trieste geur van overmacht.

Het is niet erg als je lacht
als je maar begrijpt dat je
ook een traan kunt laten gaan.

Hugo Remmelt in Lokaal Vredebreuk - more!

Hugo Remmelt in Lokaal Vredebreuk

Lukas Batteau

Spaceboy and Femke

More Spaceboy

Spaceboy - does his thing

From the V.I.P Seats - Spaceboy, Lucas Batteau and Hugo Remmelt

Om eerlijk te zijn waren we zelf een beetje sceptisch over de songwriteravonden in de zomervakantie, We hadden niet echt de verwachting dat er veel publiek zou komen, maar niets bleek minder waar te zijn. Met een buitentemperatuurtje van een graad of 30 was er vroeg op de avond ook nog weinig volk te bekennen. Toch duurde het niet lang voordat Lokaal Vredebvreuk vol begon te stromen met familie, vrienden, kennissen, maar vooral fans van de 3 acts die vanavond op het programma stonden.

Om een uur of half tien had Matty, als zijn nieuwe pseudoniem Spaceboy, zijn opstelling gereed staan om van start te gaan. Voordat de eerste noot klonk was het al een show op zich. Zichzelf als een koning gezeteld naast een laptop, een effectenbak, met echo, veeeeeel echo-o-o-o om zijn stem een extra spacedimensie te geven en een spaanse gitaar met een knalroze, pluizige riem. Neem daarbij het voorkomen van deze alleskunner en je hebt een reclamebord wat binnen mum van tijd iedere aanwezige bezoeker pal voor het podium wist te krijgen. Onder het motto: "niks soundcheck, gaan met die banaan" wist hij een show neer te zetten wat tot ieders verbazing leidde. Een unieke mix van spacey effecten, gitaarspel en rauwe zang maakte alle verwachtingen waar. Of het typische singer-songwritermuziek is valt te betwisten, maar een kunstuiting in audio is het zeker weten.

Om de klap, die sommigen uit het publiek hadden opgelopen, voorzichtig te doen wegebben, werd na het optreden van Spaceboy binnen mum van tijd de set van Lucas Batteau aangesneden. Voor het contrast in de avond kon het niet beter. Lucas is een zelfverzekerde getalenteerde songwriter die weet wat hij doet op het podium. Een zuivere stem gecombineerd met een krachtige speelwijze op zijn gitaar zorgde ervoor dat hetzelfde publiek dat daarnet zo gefocust luisterde naar Spaceboy, wederom geboeid luisterde naar een totaal andere artiest die een totaal andere muziek speelde. De aandacht verslapte dan ook geen moment gedurende zijn set, die vol zat met teksten van niveau.

Net voordat Hugo Remmelt wilde beginnen met zijn set, bood een, waarschijnlijk bekende van 1 van de artiesten, toeschouwer aan om zijn bijdrage te mogen leveren aan de avond. De gitaar van Matty werd geleend en gemengd met zijn eigen rauwe stem. een kippevelmoment ontstond wanneer hij uit volle borst met volle emotie begon te zingen. Zijn naam schreef hij op een viltje, zodat we hier, in dit verslag de naam Shane Hukquin Naylor kunnen noemen, naast het feit dat we zijn naam als een waarschuwing moeten opslaan, waar deze man muziek maakt, zal je geraakt worden door de emotie die hij ermee overbrengt. Iemand die ik zeker nog een keer wil uitnodigen, zodat hij een volle set van dit kaliber met ons kan delen.

een kleine vijf minuten later werd het tijd voor de laatste act van de avond. Kat had beloofd Hugo aan te kondigen, maar dit duurde hem blijkbaar te lang. Al snel plantte Hugo Remmelt een performance neer die mij er even aan herinnerde waarom hij, samen met Thijs Muus en Femke Japing (die er vanavond UITERAARD bij was), zoveel succes geboekt heeft de afgelopen jaren. Een stem om van te smullen en gitaarspel waar ik te weinig oren voor heb om het volop te beleven vormde de combinatie die een groot aantal nummers van hem zelf, met daartussen Remmelt,Muus en Femke-nummers, op een indrukwekkende manier aan het publiek gebracht werd. Gasten die uit Utrecht kwamen stonden al bij de trap om te vertrekken, maar zijn allemaal toch nog even teruggelopen om een deel van Hugo's set mee te maken. Een enkele keer, om het speciaal te houden, droeg Femke een steentje bij, om de nummers van het trio completer te maken. Waar Thijs Muus gemist werd, wist Hugo met humor de lege vlakken op te vullen. Zo werden teksten a-la minute aangepast in "Thijs waar ben je nou", Thijs waar blijf je, en meer ingevuld. Dit tot genoegen van het publiek, die allemaal met volle aandacht aan het luisteren waren.

Al met al was het een avond die alle verwachtingen overtrof. Een avond waarvan we dachten dat er niemand zou komen werd een avond die tot de rand vol zat met gezellig publiek, mooie muziek en een vriendschappelijke sfeer. Zo hoort het! Dat wil overigens niet zeggen dat we volgende week wat minder hoeven te doen. In de programmering is aardig geschoven, toch staat vast dat volgende week Phillipa Joy en Simon Scandenelli ons komen vermaken. Wie de derde wordt, houden we nog even spannend. Tot dan!

Jaap